ဒိုင္ယာရီ ၂

သူမ်ား မီး ဆို လိုက္ ျပီး မီး အံုးမွ .... 

က်မ နယ္ မွာေနတုန္းက ေမြးရပ္ေျမ က လွ်ပ္စစ္ မီး လံုး၀ မရွိပါဘူး။ အခုအခ်ိန္အထိ ပါ။ ညအခ်ိန္ဆို  ဖေယာင္းတိုင္ မီး ၊ ေရနံ ဆီမီး အိမ္ ေတြ နဲ့ စာက်က္ ၾကတယ္။ အခု ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ မီးစက္ ေတြ သံုးလာၾကတယ္။ ခ်က္ဖို ့ ျပဳတ္ဖို ့ ကေတာ့ ထင္း၊ မီးေသြး အဓိက ေပါ့။ သစ္ပင္ေတြရွားလာျပီး ရာသီဥတုပူ လာတာေတြ ရွိလာတယ္။
မီး မရွိေတာ့ မီး ႏွင့္ ေရ သိပ္ျပီး ဆက္စပ္မေနပါဘူး။ ေရ အတြက္ က ေတာ့ ပိုက္ဆံ တတ္ႏိုင္ မတတ္ ႏိုင္ အလုိက္ ကိုယ္ အိမ္ေဘးမွာ သစ္သား စည္ ၊ သံပီပါ က အစ အုတ္ ေရကန္ ကို္ယ္စီ ကိုယ္ငွ လုပ္ထားၾကပါတယ္။ အနီး အနား ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေရခ်ိဳထြက္တဲ့ ေရကန္ ၃ ကန္ေလာက္ ႏွင့္ ေရတြင္း ၂ တြင္းေလာက္ ရွိတယ္။ လူဦးေရက ေတာ့ ခန္ ့မွန္းေျခ ၂ ေသာင္း ၃ ေသာင္း ၇ွိမလား မသိပါ။ ေႏြ ရာသီ ဆိုရင္ေတာ့ ေရကန္ ေတြ ေရခန္းသြားေတာ့ ၂ မိုင္ ေက်ာ္ေက်ာ္ အကြာ ေလာက္က ေရထြက္ကို ႏြားလွည္းေတြ ေရစည္လွည္းေတြနဲ ့ ေရသြား ခပ္ၾကရတယ္။ ေႏြရာသီ ေရာက္ျပီဆိုရင္ ေရအတြက္ အျမဲ ပူပန္ၾကရတယ္။
က်မ ရန္ကုန္ ေရာက္လာေတာ့ အထပ္ျမင့္ တိုက္ခန္း မွာ မီး မလာတဲ့ အခါ ေရတင္လို ့ မရေတာ့ စဥ္းစားဖူးတယ္ ေရမ၇ွိေတာ့ ေရခ်ိဳးဖို ့ အိမ္သာ သံုးဖို ့ က ေတာ္ေတာ္ကို အဆင္မေျပပါလား ရြာမွာ လို ေရသြားခပ္ဖို ့ကလဲ အနီးအနား ေရကန္ ေရတြင္း က မ၇ွိ ၊ ရွိ ခဲ့တာေတာင္ က်မ က ၃ လြာ ေနတာဆိုေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္ ရ လြာ ၈ လြာ ေနသူမ်ားေတာ့  ဒုကၡပါလား ေတြးမိတယ္ ။ ေနာက္ျပီး က်မ တို ့ ေအာက္လြာက မီးမလာရင္ မီးစက္ ၀ရံတာ ထုတ္ ဖြင့္တတ္တယ္။ အသံဆူတာ မီးခိုး၀င္တာေတြ ေၾကာင့္ တံခါးပိတ္  ထားျပန္ေတာ့ အလြန္ပူျပန္  ဖြင့္ျပန္ေတာ့ လဲ အဆင္မေျပပါ ။ ရိုးရိုး မီးစက္ ၀ယ္ႏိုင္ ခဲ့ရင္ ေတာင္ ကိုယ့္ တအိမ္စာေလးေတာ့ အဆင္ေျပေပမဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကိုေတာ့ အေႏွာက္ အယွက္ ျဖစ္ေစတယ္လို ့ ထင္ပါတယ္။

ဒါနဲ ့ စကား မစပ္ ဒီေခတ္ၾကီးမွာ လူၾကီး လုပ္စား ရင္ ေတာ္ကီ ကေတာ့ ညက္မွေပါ့  အဟိ :)

ဒိုင္ယာရီ

ဒိုင္ယာရီ

မမွတ္မိေပလို ့သာ၊ တေန ့ တေန ့ တလြဲ တေခ်ာ္ က ျဖစ္ေနၾကပါ။

စာမ်က္ႏွာ တစ္
က်မ သမီး သြား ႏွုတ္ ရသျဖင့္ ေက်ာင္းသို ့ ဖုန္း ျဖင့္ ခြင့္  ၁ ရက္ တိုင္ ရန္ အေၾကာင္းဖန္ လာသည္။ School General Office က daughter name ? ေမးေလရာ daughter အစား doctor ဟု တလြဲ ၾကား တလြဲ understood ျဖစ္ကာ မနက္ တုန္းက သမီး သြား သြားျပထားေသာ ဆရာ၀န္ မ နာမည္ကို စာလံုးေပါင္းျပလိုက္သည္။ ေနာက္ ထပ္ ဘယ္ အတန္း လဲ ဘယ္ အတန္းခြဲ လဲ ေမးသည့္ အထိ  တလြဲ ျဖစ္မွန္း မသိေပ။ ေနာက္ ေတာ့ ok, i will inform her teacher. ဆိုေတာ့မွာ " ငါ ေတာ့ လြဲ ေနျပီ " လို ့ ရိပ္မိ သြားသည္။ နာမည္ အမွားျပင္ခ်ိန္ ရလိုက္လို ့ ေတာ္ေသးသည္။ 

စာမ်က္ႏွာ ႏွစ္္
ျမန္မာ ျပည္က သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ က second hand good condition i pad လိုခ်င္ သတဲ ့  ထို ့ေၾကာင့္ i pad ေရာင္းမည္ ေၾကာ္ျငာထား သူမ်ားအား ဖုန္း ဆက္ရာတြင္ i pad အသစ္ ကို ၈၀၀ ေက်ာ္ ေရာင္းမတဲ့ အေဟာင္းလဲ ရွိသတဲ့ ဘယ္ေစ်းေပးမလဲ ဆိုေလ၏
စိတ္ထဲတြင္ ေစ်းၾကီးပ အခုေလ တင္ online မွာ ေစ်းႏွဳန္း ေလွ်ာက္ၾကည့္ ထားတာ ၆၀၀ေက်ာ္ ဘဲ ၇ွိတဲ့ဟာကို ဟြန္း ဆိုျပီး
" ေစ်းၾကီး လိုက္တာ အခု က်မ online မွာ ၾကည့္ထားတာ i pad 4 က 600 ဘဲ၇ွိတာ" ဆိုျပီး ျပန္ ရန္ေတြ ့လိုက္ေသးသည္။ တဖက္ က လည္း အသံ တိတ္သြားျပီး ဟုတ္လားတဲ့၊ က်မ လဲ ဒါပဲေနာ္ ဆိုျပီး ဖုန္းခ် လိုက္သည္။ အင္း ငါက ၉၀ ရာႏွဳန္း လြဲေနၾကဆိုေတာ့ ေသခ်ာ ေအာင္  ျပန္ၾကည့္အံုးမွ ဆိုေတာ့၊ ေအာ္ ငါ ေတာ့ လြဲျပန္ပီ i phone 4  ႏွင့္ i pad 2 ကို ေရာ ၾကည့္မိျပီး ေရာျပီး ေျပာ မိလိုက္သည္။ ေအာ္ သူ ့ခမ်ာ Apple က i pad ေမာ္ဒယ္ အသစ္ ထင္ျပီး စဥ္းစားသြားပံုရသည္။

စာမ်က္ႏွာ သံုး
တေန ့ တေန ့ မ၇ွိရွိရာ အခ်ိန္၇ွာကာ online တြင္ chatting ရိုက္ျပီး  ေဆြမ်ိဳး မိတ္ေဆြ သဂၤဟ မ်ားျဖင့္  ေတာင္ေျပာ ေျမာက္ေျပာ ေျပာၾကရင္း   
အထူအပါး နားမလည္ေသာ က်မ သည္ ဟိုး ေရွးယခင္ကတည္းက ဆင္းကဒ္ကို သိန္း  ၂၀ ေက်ာ္ ေပး၀ယ္ထားရေသာ အစ္ကို ၀မ္းကြဲ အား အခုဖုန္း ေစ်းေတြ က်ေနတယ္ဆို၊ ၂ သိန္း  ရျပီး ဆိုဟုတ္လား ၊ ၁ သိန္း က်ေတာ့မယ္ ဆို စသျဖင့္ လွ်ာရွည္မိေလရာ
ငါ့ကို ဖုန္းအေၾကာင္း လာမေမး နဲ့ စိတ္နာတယ္၊ ငါ ပိုက္ဆံ အလကားရထားတာ မဟုတ္ဘူး၊ ###### စသျဖင့္ အေခ်ာင္ အဆူခံ လိုက္ရသည္။ စကားေျပာဆင္ျခင္မွဘဲ။ ေ၇ွာ့ရွိသည္။

က်မ လက္ရာ

အၾကိဳက္ ဆံုး အစားအစာမ်ားမွာ မုန္ ့ဟင္းခါး  အပါအ၀င္ ျမန္မာ ႏွင့္ ရွမ္း အစားအစာ မ်ားျဖစ္သည္။ အစာ အိမ္ ကား မ်ိဳးခ်စ္ စိတ္ ျပင္းထန္သျဖင့္ ဘိုစာ စားလွ်င္ ဗိုက္ မျပည့္ေပ။ သို ့ေသာ္ ရွမ္းျပည္ ဇာတိ ျဖစ္သျဖင့္ တရုတ္ ႏွင့္ ယိုးဒယား အစားအစာ ကိုေတာ့ စားလို ့ျဖစ္သည္။ တေန ့တြင္ မုန္ ့ျပား သလက္ (သို ့) ဘိန္းမုန္ ့ လုပ္စားရန္ အၾကံရေလသည္။ တခါမွေတာ့ မလုပ္ဖူးေပ။ သို ့ေသာ္ လြယ္ပါတယ္ေလ ဆိုျပီး စမ္းသပ္ ျပီး လုပ္ လိုက္သည္။ ဆန္မွဳန္ ့ အစိမ္း ေရေဖ်ာ္ ျပီး ဆား ထည့္လိုက္သည္။ နံနံပင္ ပဲျပဳတ္ ထည့္ရန္ အသင့္လုပ္ထားသည္။ ေနာက္ဒယ္အိုး အျပားေပၚတြင္ ဆီနည္းနည္း သုတ္လိုက္ျပီး ဆန္မွုန္ ့ ရည္ကို ဇြန္းျဖင့္ ခပ္ျပီး စိတ္ကူးထဲတြင္ ျမန္မာ ျပည္ လမ္းေဘး ဆိုင္ေတြက ေရာင္းေသာ အရြယ္ အစားအတိုင္း ျဖစ္ရန္ ေမၽာ္ မွန္းထားေသာ္လည္း ဆန္မွဳန္ ့ အရည္က်ဲသြားတာလား တခုခု မွားေန ပံုရသည္။ ဒယ္အိုး တခုလံုး ျပန္ ့သြားရာ ရုတ္တရက္ စိတ္ကူး တမ်ိဳးေျပာင္းသြားသည္။ လမ္းသရဲမွဳန္ ့လုပ္မွ ဆိုျပီး ေဂၚဖိထုတ္ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ထည့္ရန္ စီစဥ္လိုက္သည္။ သို ့ေသာ္ ေနာက္ဆံုးတြင္ လမ္းသရဲ မုန္ ့လို ့လဲ ကၽြတ္ကၽြတ္ ျပားျပား ျဖစ္မလာေပ။ မုန္ ့ျပားသလက္ ႏွင့္ တူ ေအာင္ လဲ လုပ္မရပါ။ ဘိန္းမုန္ ့လဲ မျဖစ္ေပ။ ေအာက္ပါ အတိုင္း ထြက္လာသည္။

 

ၾကက္ဥထည့္ျပီး ေနာက္တမ်ိဳး ထြင္ လိုက္ေသးသည္။  :-)

တက္ဂေနာ္ ေလာ္ဂ်ီ

တေန ့ သ၌ က်မ သည္ ရထား တတန္ bus ကားတတန္ ျဖင့္  ေတာင္သြား ေျမာက္သြား သြားပါသည္။ bus ကား စီးရာတြင္ ထိုင္စရာ ေနရ ရေသာ္လည္း ရံုးဆင္းခ်ိန္ ျဖစ္သျဖင့္ လူမ်ားသည္။  bus ကား ေပၚမွ လူအမ်ားကို ေတာင္ၾကည့္ ေျမာက္ၾကည့္ ေလၽာက္ၾကည့္ မိသည္။

 လူတိုင္းနီးပါး earphone တပ္ထားၾကသည္။ ipad iphone ဘာ phone ညာ phone စသျဖင့္ အသီးသီး chattingရိုက္ေန သူ  sms ပို ့ေနသူ  video ၾကည့္ေနသူ game ေဆာ့ ေနသူမ်ားစသျဖင့္ ကိုယ္စီကိုယ္င အလုပ္မ်ားေနၾကသည္။ က်မ ကေတာ့ ငယ္ကတည္းက ငွက္ဖ်ားျဖစ္ျပီး နားတ ဖက္ မၾကားရေတာ့ ကတည္းက earphone တတ္လို ့မရေပ။ ကား ရထားစီးေနစဥ္ စာဖတ္လၽင္ မူးတတ္သျဖင့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ မ်က္စိမွိတ္ အိပ္ေနတာမ်ားသည္။

 ဒီေန ့ေတာ့ စပ္စုျပီး အဆိုပါ ျမင္ကြင္းအား  ၾကည့္ေနမိသည္။ ၾကည့္ျပီး စဥ္းစားမိသည္။ ငါသာ တကယ္လို ့ တျခား ကမ ၻာ က (သို ့) ေရွ ့ ေခတ္က လူသား တေယာက္ျဖစ္ မယ္ဆို ရင္ ဒီျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ျပီး လူေတြ ဘာမ်ားလုပ္ေနပါလိမ့္ နား ၂ ဖက္မွာ ၾကိဳးေတြ တပ္ျပီး ဖန္ျပားလိုလို မွန္ျပားလိုလို အျပားကိုယ္စီ ႏွင့္ အလုပ္ရွုပ္ေနၾကပါလား ဆိုျပီး အံၾသ မၽင္သက္ ေမ ့ေနမွာေသခ်ာသည္။

 ဒီလို ေတြးေနစဥ္ ေဘးနားမွ တကၽြတ္ ကၽြတ္ ႏွင့္ အသံၾကားေတာ့ ငဲ့ ေစာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဘြား တေယာက္ အသက္ကလည္း ၆၀ ေက်ာ္ ၇၀ ေလာက္ ၇ွိမလား မသိပါ ၃ ကြာတာ ႏွင့္ တီရွပ္ ၀တ္ထားေတာ့ မွန္းရခက္သည္။ ေဘးနား ကပ္ လၽက္မွာ iphone ကို လက္ႏွင့္ တို ့ျပီး တကၽြတ္ ကၽြတ္လုပ္ေနေတာ့ ဘာျဖစ္လို ့ပါလိမ့္ ဆိုျပီး ေဘးကို ေစာင္းၾကည့္မိေတာ့ ဘြားဘြားက game ေဆာ့ေနသည္။ game over ျဖစ္သြားတိုင္း တကၽြတ္ ကၽြတ္ လုပ္ေနေသာ အဘြား ကိုၾကည့္ျပီး ေတာ္ေတာ္ရီခ်င္သြားသည္။ အင္း ဆက္ျပီး ေတြးမိသည္။ ဒီ အဘြားသည္ က်မ ငယ္စဥ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္က က်မ အဖြားအရြယ္ ေလာက္ရွိေပမည္။ ထုိစဥ္က က်မ အဘြားသာ ဒီလို game ေဆာ့ေနမယ္ ဆိုလွ်င္ အဘြား သူငယ္မ်ား ျပန္ေနလားဆိုျပီး လန္ ့ျဖန္ ့ မိမွာ ေသခ်ာသည္။ ေနာင္ အႏွစ္ ၂၀ ၊ ၃၀ ေရာက္ရင္ ဘယ္လို နည္းပညာ အသစ္ အဆန္းေတြ ေပၚလာျပီး က်မ တို ့လည္း ဘယ္လို ေနၾကမလဲ မသိပါ။