မွန္းခ်က္ႏွင့္ ႏွမ္းထြက္ မကိုက္

ဒီေန ့ တနဂၤေႏြ ေန ့ဆိုေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ရွိသည့္ သကာလ ပိုက္ဆံ အပို ရလိုရျငား အိမ္မွာ စုေဆာင္းထားေသာ ပုလင္းခြံ မ်ားႏွင့္ သတင္းစာ အေဟာင္းသြားေရာင္းပါသည္။ က်မ တေယာက္ထဲ မသယ္ႏိုင္တာ နဲ ့ က်မ ေယာက်ာ္း အကူအညီေတာင္းျပီး သြားၾကရာ အဂၤါသား က်မ ေယာက်ာ္းသည္ မၾကည္မလင္ျဖင့္ အထုတ္ထမ္းလိုက္လာရရွာသည္။ သူကလည္း အဂၤါသား ပီပီ ျခေသၤ့စိတ္ အျပည့္ ရွိသတဲ့  ေယာကၡမ က ေျပာျပဖူးသည္ ေကသရာဇာ မွန္လွ်င္ ငတ္ေသပေစ ျမက္မစားဘူး ဆိုတာေလ ။ သည္မိန္းမ ႏွင့္ ေပါင္းမွ ဒီဘ၀ ေရာက္သြားသျဖင့္ ေနာင္တရေနပံုရ၏ သို ့ေသာ္ အခ်ိန္ေတြေႏွာင္းခဲ့ေလျပီ ဒါေၾကာင့္ ေရွးလူၾကီး ေတြေျပာတာ အိမ္ေထာင္ျပဳ၊ ဘုရားတည္ ၊ ေဆးမွည္ေရးထိုး ဆိုတာ လုပ္ျပီးျပင္ရခက္တယ္ဆိုတာ။  သူ ့ကို အားမနာေတာင္ သူ ့ မာစတာဘြဲ ့ ေလးေတာ့ အားနာသင့္မွန္း က်မလဲ ေတြးမိပါသည္။ သို ့ေသာ္က်မ သည္ ငယ္စဥ္ကတည္း ဆံုးျဖတ္ျပီးသား ကိစၥကို ျပင္ရိုးထံုးစံမရွိေပ။ လုပ္မယ္ဆိုသည္ အရာအား မျဖစ္မေနလုပ္တတ္၏ (  ဒီလို စိတ္ဓါတ္မ်ိဳး ႏွင့္ ေက်ာင္းစာေတြဘာ ေတြမွာမ်ား အားသြန္ ခြန္စိုက္ လုပ္ခဲ့ပါက က်မ ဒီအခ်ိန္ ဒီလို မေနပါ ဘယ္လိုေနမလဲေတာ့ မသိပါ :) ) ထိုေၾကာင့္ ၂ လမ္းေက်ာ္က တရုတ္အဖိုးၾကီး ထီးတေခ်ာင္း စားပြဲခံု တခံု ေပါင္ခ်ိန္စက္ တလံုးျဖင့္ဖြင့္ထားေသာ ကာလာမူနီ ဆိုင္သို ့ မေရာက္ေရာက္ေအာင္လာခဲ့သည္။ ေစ်းႏွဳန္းေတြက သတင္းစာက 0.12 per kg ဗူးခြံ ပုလင္းခြံ ေတြက 0.05 per kg တဲ့ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ပိုက္ဆံေတာ့ရမွာအမွန္ပင္။ အဖိုးၾကီးက ပစၥည္း ေတြ ခ်ိန္ လိုက္သည္ျပီးေတာ့ စားပြဲေသးေသးေလေပၚက စာအုပ္ထဲ ဟုတ္မွတ္ဒီမွတ္ မွတ္လိုက္ျပီး အေၾကြေစ့ေတြ ထည့္ထားသည့္ ပံုးထဲက ၁ က်ပ္ေစ့ တေစ့ ႏွင့္ ျပား ၂၀ တန္ ၂ ေစ့ေပးလာသည္။ က်မလည္း ၂ က်ပ္တန္ေတြ မ်ားေပးအံုးမလား ေမ်ာ္လင့္ေနေသးသည္။ သို ့ႏွင့္ က်မ မေနႏိုင္ဘဲ That's all? လို ့ ေမးလိုက္ေတာ့ သူ ကလည္း  yes  တဲ့ က်မ ေမ်ာ္လင့္ထားတာ ဒီေလာက္ေတာ့ မနည္းပါ သို ့ေသာ္  ဒါလဲပိုက္ဆံပါဘဲလို ့ေျဖသိမ့္ေတြးလိုက္သည္။ အျပန္လမ္းတြင္ က်မက အရင္ျပန္ႏွင့္ျပီး အဂၤါသား က်မ ေယာက်ာ္းသည္ပင္ပန္းသြားသျဖင့္ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ ေဆးလိပ္ဖြာျပီး သတင္းစာ၀ယ္ဖတ္ေလသည္။  ျပန္တြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္ဖက္ရည္ ျပား ၉၀ ေဆးလိပ္ ျပား ၅၀ သတင္းစာက ျပား ၉၀ ျဖစ္ေလရာ ေရာင္းရေငြက ၁က်ပ္ ျပား ၄၀ ကုန္တာက ၂ က်ပ္ျပား ၃၀ က်သျဖင့္  က်မ အျမတ္မက်န္ဘဲ အရင္းထဲကပါသြားေလေတာ့သည္။