အၾကံ

ဆႏၵျပ ပြဲ မ်ား အလြန္ အမင္း ေခတ္ စားလာ ေသာ ကာလ ပါတကား။

က်မ ေယာက်ာ္း ကို စကၤာပူ မွာ အင္ဂ်င္နီယာ လုပ္စားတာ ၾကီးပြားဖို ့ လမ္းမျမင္ဘူး .. ျမန္မာ ျပည္ ျပန္ျပီး ေဆးဆိုး ေဆးရိုက္ ၊ ဗြီႏိုင္း ၊ တီရဳပ္ ေရာင္း၊ လုပ္ငန္း ျပန္ လုပ္ၾကစို ့ လို ့ေတာ့ အၾကံေပးထားတယ္။ :D

ဆႏၵျပ ပြဲ မ်ား ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ေတြးမိတာေလးပါ။

စကၤာပူ က ဒီမို ကေရစီ စစ္ တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သို ့ေသာ္ စီးပြားေရး  ဖြံ ့ျဖိဳး တိုးတက္ တဲ့ ျပသာနာ နည္းတဲ ့ ႏိုင္ငံ တခုေတာ့ အမွန္ဘဲ ။ စကၤာပူ မွာ ဆႏၵျပ ခ်င္တဲ့ သူေတြ အတြက္ ဆႏၵျပ တဲ့ ေနရာ သတ္သတ္ ရွိတယ္လို ့ သိရပါတယ္။ ျပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္း အရာ ၊ ၾကာခ်ိန္ စသည့္ျဖင့္  ၾကိဳျပီး ပါမစ္ေတာ့ ယူရမယ္ထင္ပါတယ္။ 

ထို ့ေၾကာင့္ ျမန္မာ ျပည္တြင္ လည္း စကၤာပူ လို ျမိဳ့ၾကီးေတြမွာ ဆႏၵျပ ေနရာ သတ္သတ္ ထားေပး ပါက အဆင္ေျပမည္လို ့ ထင္ပါသည္။ 

အဲဒီလို ေနရာ ေလး ေဘးနားမွာ စားေသာက္ဆိုင္ တန္း ေလးေတြ ၊ေဆးလိပ္၊ ကြမ္းယာ၊ ဘီယာ အစ ရွိသည္မ်ား၊  စာစီ ၊စာ ရိုက္၊ ဗြီႏိုင္း တီ ရွပ္ ဆိုင္မ်ား ထားေပး ပါက ဆႏၵျပ သူမ်ား နားနား စားစား ျပီး အားပါးတရ ျပလို ့ ရတဲ့ အျပင္ စီးပြားေရး သမားမ်ားလည္း  စီးပြား ျဖစ္ ကာ၊ ရဲမ်ား၊ SB မ်ား လည္း သတ္မွတ္ ခ်ိန္ အထိ ႏိွဳး စက္ေပးထားျပီး နားနား ေနေန အိပ္စက္ကာ လံုျခံဳေရး ယူလို ့ရႏိုင္မည္ ထင္ပါသည္။ လမ္းမ ေပၚ ျပ သကဲ ့ သို ့ လမ္းသြား လမ္းလာမ်ား အေႏွာက္အယွက္ မျဖစ္ သလို ေဘးပတ္၀န္းက်င္ က  လည္း အထိတ္တလန္ ့မ ျဖစ္ ေတာ့ လို ့ ျမင္ပါသည္။ 

စီးပြား ေရးေတာင္ မလုပ္ရေသးဘူး အၾကံၾကီး တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ အားလံုး အဆင္ေျပေစရန္ အတြက္ အၾကံေပးလိုတာပါ။ :)

About me

myself လို့ ေပါ့ About me  ကို I  ကို္ယ္တိုင္ ေရးတာ ဆိုေတာ့

ေကာင္းတာေျပာျပန္ေတာ့ ကိုယ္ဂုဏ္ကိုေဖၚ မသူေတာ္ ျဖစ္မွာ စိတ္ပူရ တယ္

မေကာင္းတာ ေျပာျပန္ေတာ့လည္း ကိုယ္ေပါင္ကိုယ္ လန္ေထာင္း တယ္ ျဖစ္ျပန္ အံုးမယ္

ဒီေတာ ့ balance  ျဖစ္ေအာင္ေျပာရတာေပါ့ :D

တကယ္လို ့ တစ္စံု တေယာက္က က်မ ကို

ခပ္ ေ၀းေ၀း က ၾကည့္မိတဲ့ အခါ
ကိုယ္ဂုဏ္ကိုေဖၚ ရရင္ ေတာ့ ဆရာမၾကီးလိုလို ေပါ့  :D

 

( မ်က္မွန္ လည္းတပ္ထားတယ္ အသားျဖဴျဖဴ ၀၀ ကေလးဆိုေတာ့ ဆရာမ ေပါ့ :D တခ်ိဳ ့က  ဆရာ၀န္မ ထင္တဲ့သူ ၇ွိေသးတယ္ : )

အနီးကပ္ ေတြ ့လိုက္ရေတာ့ 
သေဘာ ေကာင္းတဲ့ ပံဳလို ့ ထင္ရျပန္ေရာ 

( ဒီ အခ်က္က ေတာ္ေတာ္မွန္ေၾကာင္း ဥပမာ ေျပာလိို  ့ရတယ္ ။ ဘာလို လဲ ဆိုေတာ့ ဘယ္သြားသြား လမ္းသြားလမ္းလာ လမ္းရွာ အိမ္ရွာ သူမ်ား၏  လမ္းေမးတာ ေနရာ ေမးတာ ခဏခဏ ခံရဖူးတယ္ ဆူးေလ ဘုရား ဘယ္နားမွာလဲ စသျဖင့္ေပါ့ ဒါကေတာ့ ေသခ်ာတယ္ သေဘာေကာင္းတဲ့ ရဳပ္ မ လို ့ ေမးၾကေတာ့ေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား :) ဒီ ပါရမီက ျမန္မာ ျပည္တင္ မက ဘူး စကၤာပူ ေရာက္တာေတာင္ လာေမးတဲ့ သူမ်ားသား ၊ တခ်ိဳ ့က တရုတ္လို ့ေမးၾကတယ္ တခ်ိဳ ့က ဘို လို ေမးၾကတယ္။ ေရာက္စ ကေတာ့ အူေၾကာင္ ေၾကာင္ ႏွင့္ ေျဖခ်င္ရာ ေျဖ မိ ေသးတယ္ ေနာက္ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး ကိုယ္ အသံုးမက်တာ နဲ ့ သူမ်ားကို ဒုကၡ ေပးသလို ျဖစ္မွာ စိုးလို ့ (  သေဘာေကာင္းတာေလ  ) go straight, turn left, turn right, behind, across, near, overthere, overhere စသျဖင့္ အိမ္က သမီး ေက်ာင္းစာ အုပ္ထဲ ျပန္ၾကည့္ျပီး အေသ က်က္ထားရတယ္။ )

ဒါနဲ ့ ဆက္ျပီး စကား ေျပာၾကည့္ လိုက္ေတာ့
အူေၾကာင္က်ား မွန္း သိသာ သြားတယ္။ 

( ေမးတာ တျခား ေျဖတာ တျခား ႏွင့္ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာတာဆိုေတာ့၊ က်မ က နား တဖက္ မၾကားတာ အေၾကာင္းျပျပီး ေျဖခ်င္ရာေျဖတတ္တယ္ သို ့ေသာ္ ေျခက်ိဳး လက္က်ိဳးက  အျပင္ပန္းက ျမင္ႏိုင္ေပမဲ့ နားမၾကားတာက ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္ က်မ နားတဖက္ မၾကားပါလို ့ နဖူးမွာ စာေရးထားလို ့ မွ မရဘဲ :D , နားၾကားတုန္းကလဲ သိပ္မထူးပါဘူး ဒီလို အူေၾကာင္ေၾကာင္ပါဘဲ ) 

အေပါင္း အသင္း လုပ္ၾကည့္ျပန္ေတာ့
မဆိုးပါဘူး ရိုးရိုးသားသား စိတ္ထား ေကာင္း သူေလးေပါ့ 

(  နည္းနည္း ခင္သြားတာနဲ ့ ဘုရား တရား အေၾကာင္း သိပ္ေျပာတာဆိုေတာ့၊ ဘာေျပာေျပာ စိတ္ လည္း မဆိုးတတ္ဘူး ၊ တကယ္ေတာ့ အကင္းမပါးတာ သူမ်ား ဘယ္လို ့ အထာနဲ ့ ေျပာမွန္း မသိ ေတာ့ အျမင္ကပ္ျပီး နာေအာင္ေျပာမွ ဆိုလဲ နာရေကာင္းမွန္း မသိေပ ( မေနႏိုင္တဲ့ အိမ္က ညီမေတြ က အျမဲ ဘာသာ ျပန္ေပးရတယ္ ) ကိုယ္ဘာသာကိုယ္ဆို  ဒဲ ့ မေျပာလို့ ကေတာ့ လံုး၀ နားမလည္ ေပ )

ၾကာၾကာ ေပါင္းၾကည့္ ေတာ့မွ
ရိုး သလို အ သ လို ႏွင့္ လူလည္ မ ပါလား လို ့ သိလိုက္ရ ျပန္ တယ္။ 

 

( လူမဳန္း မခံ ရေအာင္ ဘယ္ သူ ႏွင့္ မွ အတိုက္ အခံ မေျပာေပ ၊ လူအမ်ား အၾကိဳက္လိုက္ေျပာတတ္တယ္ ေလ ၊ (အရင္ေခတ္) အစိုးရ ၀န္ထမ္း လုပ္လို ့ ကေတာ့ ျမန္ျမန္ ရာထူးတက္မွာ ေသခ်ာတယ္။(ဒီေခတ္ေတာ့ ဘယ္အေျခအေနရွိလဲ ေသခ်ာမသိပါ) 
လူတိုင္း ႏွင့္ အဆင္ေျပမွ အေနအစား ေခ်ာင္တာ၊ အိမ္မွာ လဲ ေယာက်ာ္း အၾကိဳက္ လိုက္ေျပာေတာ့ အပ်င္းၾကီးျပီး ထမင္းမခ်က္လဲ အဆူအေျပာ မခံရဘူး ဟင္းမေကာင္းလည္း OKတယ္၊ သံုးခ်င္ရာသံုး လဲ no problem :D တိုင္းျပည္ မွာ က်မ လို လူမ်ားရင္ေတာ့ ဒုကၡ ဘဲ  )

အင္း အဲတာ ေၾကာင့္ ေရွးလူၾကီးေတြက ေျပာတာေပါ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေ၀ဖန္မယ္ အကဲျဖတ္ မယ္ ဆို အဆံုး အထိၾကည့္ ၊ အဆံုး အထိၾကည့္ လို ့ ဆံုးမခဲ့ ၾကတာေပါ့ :-)

ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။  

rice cooker

တေန ့က 

အကဲလြန္ျပီး rice cooker ကို ေရခ်ိဳးေပးလိုက္ရာ

မၾကံဳ စဖူး ၊ အၾကံဳ ထူး သျဖင့္  rice cooker လန္ ့ျပီး ေရွာ့ခ္ ရိုက္သြားသည္။ သံုးစား မရေတာ့ပါ။

တခ်ိဳ ့ေနရာ ေတြ clean  ခ်င္တိုင္း clean မရ ေပ  ေရွာခ့္ ရွိသည္။

ထို ့ေၾကာင့္ ဒီလ ဘတ္ဂ်က္ထဲတြင္  မပါေသာ rice cooker အသစ္ တလံုးအား နေမ်ာတသ ယူၾကံဳးမရ ထပ္၀ယ္လိုက္ရသည္။

ေနာင္တ   - ငါ ဒီအသက္အရြယ္ ေရာက္သာေနတယ္၊ ထို အရာသည္ ေရ ထိ မခံ မွန္းမသိေလျခင္း။ ။


သခၤန္းစာ  -   တခါတေလ မ်က္စိမိွတ္ထားပါ။ အပို လုပ္မိပါက ပို အလုပ္ ရွုပ္ရ၏။


သံေ၀ဂ    -    ေအာ္ သတၱ၀ါ တခု ကံ တခု ။ တခ်ိဳ ့အရာ ေတြ ျပင္လိုက္မွ ပ်က္သြားပါတကား ။ ။ 



မွတ္ခ်က္ ။ ။  ဒီ တသက္ အိမ္သန္ ့ရွင္းေရး အေၾကာင္း မေျပာေတာ့ပါဟု က်မ ၏ husband  အျမင္မွန္ ရသြားသည္။

လူ ႏွင့္ ကံ

ကံတရား ၏ ဆန္းက်ယ္မွဳမ်ား ကို ေတြးမိတယ္ ။ 

တခ်ိဳ ့ လူေတြ

မေကာင္းတာ လုပ္ တယ္ ၊  စိတ္ဓါတ္ မေကာင္းဘူး သို ့ေသာ္  ၾကီးပြား ခ်မ္းသာ ၾကတယ္၊

အဆင္ေျပေနၾကတယ္ ။

တခ်ိဳ ့ လူေတြ

စိတ္ထား ေကာင္းတယ္၊  ရိဳးရိဳးသားသား က်င့္ၾကံ ေနထိုင္ၾကတယ္  သို ့ေသာ္ ဆင္းရဲ 

အဖိႏွိပ္ခံ ေနရတယ္၊ ဒုကၡၡၡၡ ေရာက္ေနၾကတယ္ ။

တခ်ိဳ ့ လူေတြ

မေကာင္းတာ လုပ္ တယ္ ၊  စိတ္ဓါတ္ မေကာင္းဘူး၊ သူတို ့ စိတ္ ႏွင့္ အျပဳအမွဳ ကံ အလိုက္ ဆင္းရဲ  ဒုကၡၡၡၡ ေရာက္ၾကရတယ္ ။

တခ်ိဳ ့ လူေတြ

စိတ္ထား ေကာင္းတယ္၊  ရိဳးရိဳးသားသား က်င့္ၾကံ ေနထိုင္ၾကတယ္။  သူတို ့ စိတ္ ႏွင့္ အျပဳအမွဳ ကံ အလိုက္ ၾကီးပြား ခ်မ္းသာ ၾကတယ္၊  အဆင္ေျပေနၾကတယ္ ။ 

ဒီလို ကြာျခား ေနတာ ဘာ ေၾကာင့္ လဲ ေတြးမိတယ္ ။ စဥ္းစားမိ တာေလး ပံုေဖၚၾကည့္ မိတယ္။  

ပံု ၁ အရ

ေရွးယခင္ ဘ၀ေတြက ၾကီးမားတဲ ့ ကုသိုလ္ ကံ ၾကီးက ဒီဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးေနတဲ ့ သူ ဆိုပါစို ့ သူ ေကာင္းတာ ဘဲလုပ္လုပ္ ဆိုးတာဘဲ လုပ္လုပ္ ကုသိုလ္ ကံ အရွိန္ မကုန္သေရြ ၾကီးပြားတိုးတက္ေန မွာပါ ။ ေကာင္းတာ လုပ္ေန သူ အဖို ့ ကေတာ့ ကုသိုလ္ ကံ အရွိန္ ကုန္တဲ ့ အခါ မက် မနာေလာက္ဘူး လို ့ ထင္တယ္။ 

ပံု ၂ အရ

ေရွးယခင္ ဘ၀ေတြက ၾကီးမားတဲ ့ အကုသိုလ္ ကံ ၾကီးက ဒီဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးေနတဲ ့ သူ ဆိုပါစို ့ သူ ေကာင္းတာ ဘဲလုပ္လုပ္၊ ဆိုးတာဘဲ လုပ္လုပ္ အကုသိုလ္ ကံ အရွိန္ မကုန္သေရြ ့ဆင္းရဲ ဒုကၡၡ ေရာက္ေန မွာပါ ။ ေကာင္းတာ လုပ္ေန သူ ကေတာ့ မေကာင္းတာ လုပ္ေန သူ ထက္ ခံရ သက္သာ မယ္ လို ့ ထင္တယ္။ 

ပံု ၃ အရ

ေရွးယခင္ ဘ၀ေတြက ကုသိုလ္ ကံ၊ အကုသိုလ္ကံ ၾကီး ၾကီး မားမား မရွိဘဲ တလွည့္ စီ အက်ိဳးေပးေနတဲ ့ သူ ဆိုပါစို ့ ယခု လက္ရွိ ဘ၀ မွာ သူ ေကာင္းတာ လုပ္ေနမယ္ ဆိုရင္ မ်က္ေမွာက္ ကုသိုလ္ကံ က အတိတ္ ဘ၀ က ပါလာတဲ  ကုသိုလ္ကံ ကို သံလိုက္လို ဆြဲ ႏိုင္မယ္  လို ့ ထင္တယ္။ 

အကုသိုလ္ကံ အလွည့္ ေရာက္ေတာ့လည္း ယခု လက္ရွိ ေကာင္းမွဳ ကုသိုလ္ လုပ္ေန သူအဖို ့ ခံရ သက္သာ သြားမယ္ ထင္တယ္။ သို ့ေသာ္ လံုး၀ ေပ်ာက္သြားမယ္လို ့ေတာ့ မထင္ပါ။ ( အေဟာသိကံ ကလြဲျပီး) ဘုရားရွင္ ေသာ္မွ ေနာက္ဆံုး ဘ၀မွာ က်န္ေနတဲ ့ ကံ ၀ဋ္ေၾကြးကို ဆပ္ရ  ေသးသည္။ 

ပံု ၄ အရ

ေရွးယခင္ ဘ၀ေတြက ကုသိုလ္ ကံ၊ အကုသိုလ္ကံ ၾကီး ၾကီး မားမား မရွိဘဲ တလွည့္ စီ အက်ိဳးေပးေနတဲ ့ သူ ဆိုပါစို ့ ယခု လက္ရွိ ဘ၀ မွာ သူ မေကာင္းတာ လုပ္ေနမယ္ ဆိုရင္ မ်က္ေမွာက္ အကုသိုလ္ကံ က အတိတ္ ဘ၀ က ပါလာတဲ  အကုသိုလ္ကံ ကို သံလိုက္လို ဆြဲ ျပီး အက်ိဳးေပးမယ္  လို ့ ထင္တယ္။ 

မည္သို ့ ပင္ ျဖစ္ေစ အျမဲ ေကာင္းမွဳ လုပ္ျခင္းက အမွန္ဆံုးပါ။ 

မွတ္ခ်က္ ။ ။

အစိမ္းေရာင္ =  ကုသိုလ္ ကံ

အနီေရာင္    = အကုသိုလ္ကံ

အေဟာသိကံ - ကုသုိလ္ အကုသိုလ္ကံမ်ား အက်ိဳးေပးရမည့္အခ်ိန္၌ အေၾကာင္းမျပည့္စံု၍ အက်ိဳးမေပးဘဲ အခ်ိန္အခါ လြန္သြားသည္ကို ေခၚပါသည္။

က်မ ႏွင့္ တက္က်မ္း

က်မ သမီး ႏွင့္ စာၾကည့္ သြားျပီး စာအုပ္သြား ငွားစဥ္ စာၾကည့္  ကေလး ၊ လူၾကီး စသျဖင့္ level ခြဲ ထားတဲ ့ အျပင္ ကေလး အထပ္ စာအုပ္ စဥ္ေတြမွာ lebal တပ္ျပီး အသက္ အလိုက္ ထပ္ခြဲ ထားတာေလး သတိထား မိတယ္။ ဒါေလးေတြ ့ေတာ့ က်မ ငယ္တုန္းက အျဖစ္ကို သတိရမိတယ္။ 

က်မ ငယ္စဥ္ အဖိုးအဖြား ႏွင့္ အတူ ရွိခ်ိန္ကို သတိရမိတယ္။ အဖိုးက စာအုပ္ ဖတ္တာ ေရာ စုတာ ေရာ ေတာ္ေတာ္ ၀ါသနာသည္။ က်မ ကေတာ့ ဖတ္တာေတာ့ ၀ါသနာ ပါသည္။ စာအုပ္ေတြ ေတာ့ မစုျဖစ္ပါ။ သိမ္းရ မွာ အပ်င္းထူတာရယ္ ၊  လူေတြ ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ ဟိုေျပာင္း ဒီေျပာင္းေနေန ရတဲ့ ဘ၀ဆိုေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ငွက္ေတြ လို ေပါ့ေပါ့ ပါးပါး ပ်ံသန္းျပီး ေရာက္ရာ အရပ္ မွာ အသိုက္ေဆာက္ျပီး ေနခ်င္တာ :) ( တကယ္ေတာ့ အပ်င္းၾကီးတာပါ ) 

အဖိုးမွာက သူစုထားတာ စာအုပ္ ဗိရို ၄ လံုး ေလာက္ရွိတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ English လို မ်ားတယ္။ ေနာက္ျပီး ဘုရားစာအုပ္ေတြ ၊ ၅၅၀ နိပါတ္ေတာ္ ဇာတ္ၾကီး ၁၀ ဘြဲ ့ စသျဖင့္ေပါ့။ အဲထဲမွာ သူမ်ားေတြ လက္ေဆာင္ေပးတဲ့ တက္က်မ္းေတြ ရွိတယ္။ ဆရာနႏၵာသိန္းဇံ၊ ဆရာ ေဖျမင့္ စသည္မ်ားေပါ့။ 

က်မမွာ ငယ္ကတည္း က လူအထင္ၾကီးတာ ခံခ်င္ တဲ့ စိတ္၊ အေျမွာက္ ၾကိဳက္တဲ့ စိတ္ သူမ်ားထက္ပိုေလသည္။ အဲဒါေၾကာင့္ အဖိုး အဖြား ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးမ်ား အထင္ၾကီးလို ၾကီးျငား အေတြ းႏွင့္  အဖိုးစာအုပ္ေတြ ဖတ္ရန္ အၾကံရေလသည္။ စာအုပ္ေတြထဲက English လိုေရးတာေတြလဲ မဖတ္တတ္ေတာ့ ရွာရင္း ေဖြရင္း ဆရာ ေဖျမင့္ ေရးတာ စာအုပ္ကို  သြားဖတ္မိတယ္။   

စာအုပ္နာမည္ က “ အေျပာင္ေျမာက္ဆံုး ဘ၀ တခု တည္ေတာက္ျခင္း " ဆိုတာ ဘဲ ။ အဲတုန္းက ၆/ရ တန္း ေလာက္ဆိုေတာ့ အသက္က ၁၂/၁၃ ႏွစ္ေလာက္ဘဲ ရွိေသးေတာ့ ျမန္မာ လို ေရးထားတာေတာင္ တလံုးမွ နားမလည္ပါ။ ဘာေရးထားမွန္းလည္း ကြဲကြဲျပားျပား မသိေပ။ စာအုပ္ထဲမွာ ေရးထားတဲ့ လူနာမည္ေတြ ကလည္း တခါမွ မၾကားဖူးပါ လင္ကြန္း တေယာက္ဘဲ ေသခ်ာ သိခဲ ့တယ္။ ဟိုလွန္ ဒီလွန္ ေလွ်ာက္ ၾကည့္ရင္း စာအုပ္ေခါင္းစဥ္ေတြ ထဲက တခု ‘ ေၾကာက္သည့္ အရာကို ရဲရဲ ရင္ဆိုင္ပါ ‘ ဆိုလား အဲဒီ တခုေတာ့ နားလည္သလိုရွိတာနဲ ့ ေသခ်ာမွတ္ထားလိုက္သည္။ 

ေနာက္ တ ေန ့ က်ေတာ့  ေဆြမ်ိဳး ေတြ ၀မ္းကြဲ ေမာင္ႏွမ ေတြ နဲ ့ အိမ္ႏွင့္ သိပ္ မေ၀းတဲ ့ ရြာ အေရွ့ဖက္ က ေစတီ တည္ထားတဲ ့ ေတာင္ ေပၚ သြားလည္ ၾကတယ္။ ေတာင္က နည္းနည္း ျမင့္တယ္ ။ ေနာက္ျပီး ေတာင္ အေနာက္ဖက္မွာ တက္လမ္းက ေျပေျပေလး ၃၀ - ၄၀ ဒီဂရီ အေစာင္း ေလာက္ေတာ့ ၇ွိတယ္။ သို ့ေသာ္ ေတာေတာင္ ေတြ မ်ား တဲ ့ေနရာ မွာေတာ့ လမ္းေျပတယ္ ေခၚရမွာဘဲ။ ေတာင္ အေရွ့ ဖက္က ေတာ္ေတာ္ မတ္ေစာက္တယ္ ၊ အဲဒီ ဖက္ က ျဖတ္လမ္း လို ့ လမ္းက်ဥ္းက်ဥ္း ေကြ ့ေကာက္ေကာက္ေလးဘဲ ၇ွိတယ္။ အဲ တာ မတ္တပ္ ရပ္ျပီး ဆင္းလို ့ မရတဲ့ အထိ ကို မတ္ တယ္။

အျပန္ ခရီးမွာ လူၾကီးေတြက ပံုမွန္လမ္းက ဆင္းသြားၾကတယ္။ က်မ ဦးေဆာင္တဲ ့ ကေလး တစ္သိုက္ က အမ်ိဳးစံု ေဆာ့ ျပီး ခုဏ က ျဖတ္လမ္းကို ေရာက္သြားၾကတယ္။ အ ေပၚ ကၾကည့္ ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ မတ္ ေစာက္ေနေတာ့ တျခား ခေလးေတြ က မဆင္းရဲ ဘူးဆိုျပီး ျပန္လွည့ ္သြားၾကတယ္။

က်မ ကေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း သူရဲေကာင္း ေတာ္ေတာ္ လုပ္ခ်င္တာ ဆုိေတာ့ တေယာက္ထဲလဲ ဆင္းမယ္ လုပ္ေရာ ၊ ေသခ်ာ ဆင္းမလို ့လုပ္ေတာ့ ဆင္းရမွာ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားတယ္။ 

အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ခုဏ က  ဆရာ ေဖျမင့္ စာအုပ္ သြား သတိရ မိတယ္။ ‘ ေၾကာက္သည့္ အရာကို ရဲရဲ ရင္ဆိုင္ပါ ‘ ဆိုတာ အဲတာ နဲ ့ ငါ လည္း ေၾကာက္ မေနေတာ့ဘူး ရဲရဲ ရင္ဆိုင္ ရမယ္ဆို ျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ် လိုက္တယ္။ ( အဲဒီလို ငယ္ကတည္းက ေပါသြပ္သြပ္ရယ္  :D ) 
ဒါနဲ ့ ဟို သစ္ကိုင္း ဆြဲ လိုက္ ဒီ သစ္ကိုင္း ဆြဲလိုက္ နဲ ့ ေျဖးေျဖး ဆင္းလာတာ ဟုတ္ လို ့ ၊ လမ္း တစ္၀က္လဲ ေရာက္ေတာ့ ၀ါးပင္ေတြ ၾကားမွာ ဆိုေတာ့ ၀ါးရြက္ေတြ နဲ ့ ေခ်ာ ျပီး ေအာက္ ေလ်ာက် သြားတာ စကိတ္ စီးတာ ထက္ေတာင္ ျမန္ေသးတယ္။

ေတာင္ေအာက္ ဘယ္လို ေရာက္သြားမွန္းကို မသိလိုက္ရ ၊ သတိ ရ လိုက္ေတာ့ ေတာင္ေအာက္မွာ  ၀ါးရြက္ေတြၾကား ထဲ ေမွာက္ ယွက္ လဲ ေနမွန္း သိလိုက္ရတယ္၊ အဲ တာနဲ ့ အျမန္ ကုန္းရဳန္းထ ျပီး သူမ်ားေတြ ေနာက္ အမွီ လိုက္ေျပး မယ္ အၾကံ  ဒူး ႏွစ္ဖက္ ေသြးေတြ ရဲ ျပီး စီးၾကေနေတာ့  ေဘးနားက သစ္ရြက္ခူးျပီး သုတ္လုိက္ေသးတယ္၊   

အဲဒီ အခ်ိန္ထိ ေသြးပူေနေတာ့ မနာေသးပါ။  ေနာက္ ျပီးေထာ့နဲ ့ေထာ့နဲ ့ ႏွင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာတယ္၊ အိမ္လည္း ေရာက္ေရာ အဖြား ဆူလိုက္တာ မေျပာေတာ့နဲ ့ ေနာက္ျပီး အနာ ကို ေရေဆးျပီး ေဆးထည့္တာ ဒူး တဖက္ က အေရခြံ လန္သြားတာ ေတာ္ေတာ္မ်ား တယ္ ကပ္ေက်းနဲ ့ ညွပ္ျပီး ေဆးထည့္ရတယ္၊ 

အနာက ေတာ္ေတာ္ ၾကီးျပီး ေတာ္ေတာ္နဲ ့ မက်က္ေတာ့ က်မ မွာ တလေလာက္ ေရခ်ိဳးမယ္ဆို ဒူး ႏွစ္ဖက္ ကို ပလပ္စတစ္အိတ္ ခ်ည္ခ်ည္ ျပီး ေရခ်ိဳး ခဲ့ရေသးတယ္။ အဲဒီလို မစဥ္းမစား မဆင္မျခင္ ေပါက္ကရ ခဏခဏ လုပ္ခဲ့ဖူးသည္။ ေၾကာက္တဲ့ အရာ ကို ရဲရဲ ရင္ဆိုင္မိတဲ့ ဒုကၡ က လည္း မေသးေပ။ 

အခုထိ ဒူးမွာ ေသရာ ပါ အမာရြက္ က ရွိေသးတယ္။ ဒီၾကားထဲ အဖြားက အမာရြတ္ေတြ မ်ားတဲ ့ က်မ ကို နင္ ၾကီးရင္ လွယဥ္ေက်းမယ္ ျဖစ္ေတာ့ မွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့ :D

ဘယ္လို ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္  “ အေျပာင္ေျမာက္ဆံုး ဘ၀ တခု တည္ေတာက္ျခင္း” စာအုပ္သည္ အဲဒီတုန္းက က်မကို တစ္လြဲတစ္ေခ်ာ္ ျဖစ္ေစ ခဲ့ ေပမဲ ့ ေနာက္ေတာ့ က်မ အတြက္ စိတ္ဓါတ္ ခြန္အား အမ်ားၾကီး ရေစခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ စာအုပ္ ပထမ ဆံုး ဖတ္ျဖစ္တာ မွတ္မွတ္ ရရပါ။ ေနာက္ေတာ့ ဆရာေဖျမင့္ စာအုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၀ယ္ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။