Friday 13 December 2013

ဒီေန ့ အေတြး



မေရးျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ျပီ :)

တခါ တေလ ေရးခ်င္တာ ေရး ပစ္လိုက္မယ္ ဆို တဲ ့ စိတ္ ျဖစ္မိ တယ္ ။ သို ့ေသာ္ ကိုယ္ ေရး လိုက္ တဲ ့ အေၾကာင္း အရာ တခုခု က လူ တေယာက္ကို ျဖစ္ျဖစ္ လူ တစုတဖြဲ ့ ကို ဘဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ ညစ္ညဴး  သလို မ်ား ျဖစ္သြား ေစမလား  ဆိုျပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိ တာ နဲ ့ ေရးျပီး ဖ်က္လိုက္တဲ ့ post ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိခဲ့တယ္ ။

ေနာက္တခု ကလည္း ကိုယ့္စိတ္ အေျခအေန က လဲ ရာသီဥတု လို ဘဲ ဒီေန ့တမ်ိဳး၊ ေနာက္ေန ့ တမ်ိဳး အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းေနေလေတာ့ ကိုယ့္စိတ္အခံ ေပၚမူတည္ျပီး ေရးလိုက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေတြက အျမဲ မမွန္ ႏိုင္သလို လူတိုင္း အတြက္လဲ မမွန္ႏိုင္ေပ။

သို ့ႏွင့္ ေန ့စဥ္ ၾကံဳေတြ ့ ေနရ တဲ့ အလြဲ အေခ်ာ္ေတြ ေရးျဖစ္တာ မ်ားပါတယ္ ။
တကယ္ေတာ့ က်မ ေရးခ်င္ေနတာ က ႏိုင္ငံေရး အေၾကာင္းပါ :D
ႏိုင္ငံေရး အေၾကာင္း ေရးမယ္ ဆိုရင္ ကိုယ့္ေထာက္ခံတဲ့ သူ ကိုယ္ ေကာင္းကြက္ေရး ၊ မေထာက္ခံတဲ့ ဆန္ ့က်င္ဖက္ ကို မေကာင္းေရး ရမွာ ဆိုျပန္ေတာ့ ၊ ျပန္စဥ္းစားမိတယ္ ကိုယ့္ေထာက္ခံ အားေပးသူ ကို အျပစ္တင္ ေ၀ဖန္တဲ့ စာေတြ ဖတ္လိုက္ရရင္ စိတ္တို  ေဒါသထြက္ တယ္ စိတ္ ညစ္ညဴး ရတယ္။ ဒါေတာင္ တမင္ သက္သက္ လုပ္ၾကံ အပုတ္ခ် ေစာ္ကားျပီး ေရးတာ ဆို ရင္ ေသြးေတာင္ တက္ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္တဲ့ အထိ စိတ္ တို ဖူးတယ္ ( အခုေတာ့ တရား ႏွင့္ ေျဖတတ္ေနပါျပီ ၊ မေျဖတတ္လို လဲ မရ တရားထုိင္တဲ့ အေၾကာင္း post ေတြ ေရးထားမွေတာ့ မရမက တရားႏွင့္ ေျဖ ရမွာေပါ့ ေလ :D ) ဒီလို ႏွင့္ ကိုယ္ခ်င္းစာျပီး ေတြးမိတယ္ ၊ လူ မုန္း ခံရမွာ လဲ ေၾကာက္ျပန္တယ္ ။ အေရွ့ ၾကည့္ အေနာက္ ၾကည့္ ေတာင္ၾကည့္ ေျမာက္ၾကည့္ ႏွင့္ ေရးခ်င္ ေျပာခ်င္ တာ ေတြ အေငြ ့ပ်ံ သြား ရျပန္တယ္ ။

တကယ္ေတာ့ က်မ သတၱိ မရွိတာလဲ ပါပါတယ္။  အေကာင္းကို ဘဲလို ခ်င္ျပီး အဆိုး ကို တြဲ ျပီး လက္မခံ ရဲ တာ ကလဲ  က်မ ေပ်ာ့ညံ ့တာပါဘဲ။  ကိုယ္ေရးတဲ့စာ ကိုယ္ျပန္ျပီး တာ၀န္မယူ ႏိုင္ေသးေတာ့ မေရးေသးတာဘဲ ေကာင္းပါတယ္ေလ ။

Saturday 27 July 2013


မေရးတာ ၾကာျပီး အဆက္ ဆက္ေရး ပါသည္။
http://phomu.blogspot.sg/2012/08/blog-post_18.html


" ေဖါင္းတယ္" " ပိန္တယ္" ကို ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ႏိုင္သြား ျပီးလွ်င္ သတိပ႒ာန္္ တရား ၄ ပါး ထဲ က ထင္ထင္ရွားရွား ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ တရား တပါး ကို မွတ္ခုိင္းပါတယ္။မ်ားေသာအားျဖင့္ ေ၀ဒနာ က ထင္၇ွားတဲ့ အတြက္ က်မ ကေတာ့ ေ၀ဒနာကို မွတ္ပါတယ္။

သို ့ႏွင့္ က်မ လည္း " ေဖါင္းတယ္" " ပိန္တယ္" မွတ္လိုက္ ေျခေထာက္နာ တာ မွတ္လိုက္ ဟိုေနရာ နာ ဒီေနရာ ယား စသျဖင့္ ရွုပ္ယွက္ခတ္ ေနေအာင္မွတ္ လိုက္။ ေျခေထာက္ ဟိုဖက္ေျပာင္းဒီဖက္ေျပာင္းလိုက္၊ ၾကားထဲမွ ေတာင္ေတြး ေျမာက္ေတြး ေတြကလည္း အမ်ားသား၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေတြးေနတာ ေတာ္ေတာ္ခ၇ီး ေရာက္မွ သိရ၏ ။ ဒီလိုႏွင့္ တနာရီကုန္ တဲ့ အသံလဲ ၾကားေရာ ဟူး ဆိုျပီး လြတ္ျပီး ကၽႊတ္ျပီ ဆိုတဲ့ စတိုင္ႏွင့္ ခဏထ ၊ ျပီးေတာ့ စၾကၤံ ေလၽာက္ တယ္။ 

ဒါေပမဲ့ ထူးထူး ျခားျခား ထမင္းစားျပီးအ ခ်ိန္ ေန ့ခင္း ၁ နာရီ မွ ၂ နာရီ အခ်ိန္ကေတာ့ အခ်ိန္ ၁ နာရီ လို ့သာဆိုတယ္ ခဏေလး ႏွင့္ ျပည့္သြားတတ္တယ္။ ၁ နာရီ  ၾကာတယ္ လို ့ ေတာင္ မထင္ရေပ။ ေတာ္ေတာ္ တရားမွတ္လို ့ေကာင္းသား ။ ဆရာေတာ္ ထံ တရားေလၽာက္ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ တရား မွတ္လို ့ ေကာင္းသလဲ ေမးရင္ ထမင္းစား ျပီး ထိုင္တဲ့ အခ်ိန္ လို ့ ေျဖလိုက္သည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထင္ေနတာက ငါတယ္ဟုတ္ပါလား အဲဒီ အခ်ိန္ဆို ၁ နာရီ လံုးလံုး စိတ္ သိပ္ မျပန္ ့လြင့္ဘဲ ေသခ်ာမွတ္ႏိုင္တယ္ေပါ့ေလ။ သို ့ေသာ္ ၁၀ ရက္ ေက်ာ္ ေက်ာ္ ေလာက္ ေရာက္ေတာ့ မွ အျဖစ္မွန္ ကို သိရ၏ ။ 

အဲဒီေန ့က တရားထိုင္ေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ ထမင္းစားျပီး အခ်ိန္  ေန ့ခင္း ၁ နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္မွာ ေပါ့ ေခါင္း မွာ ရုတ္တရက္ ပူ ခနဲ ခံစားရျပီး လန္ ့သြားသည္။ ဒီ ေ၀ဒနာ ထူးျခားပါကလား ငယ္ထိပ္တဲ့တဲ့ မွာ မွ ရုတ္တရက္ ထူပူသြားပါလား ေတြးေနတုန္း ေနာက္ထပ္ တခါ ေခါင္းမွာ ပူခနဲ  ျဖစ္သြားျပန္တယ္ ၊ ေနာက္ျပီး အသံ တသံၾကားလိုက္သလို ႏွင့္  မ်က္လံုးလဲဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ 

 အမေလး ေရွ့တည့္တည့္ မွာ ဓမၼာ ရံုေစာင့္တဲ့ ဦးပဇင္း လက္ထဲမွာ သံေပတံလဲ ကိုင္ထားေသးတယ္။  ေနာက္ျပီး က်မ ကိုေျပာတယ္ " ဆရာေလး အိမ္မငိုက္ ႏွင့္ တရားေသခ်ာမွတ္"  တဲ့ ၊ က်မလဲ သူခိုး လူမိ သလို ့ ၇ွက္သြားျပီး ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္ လိုက္မိတယ္ ။ ေဘးက သူေတြ အားလံုး မ်က္စီမွိတ္ထားတာေတြ ့ေတာ့ မွ စိတ္သက္သာ ရာရသြားတယ္ ။ 
ဒါေပမဲ ့ ေဘးကပ္ လ်က္ က်မ ႏွင့္ ရြယ္တူ သီလရွင္ေလးကေတာ့ မ်က္စီသာ မွိတ္ထားတယ္ ပါးစပ္က ျပံဳးေနသလိုဘဲ ။ 

တနာရီျပည့္ လို ့ ခဏ နားတဲ့ အခ်ိန္လဲ ေရာက္ေတာ့၊ ဒီေန ့က အရင္ေန ့ေတြလို ခဏေလး မဟုတ္ပါလား၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာသားဘဲ ။ အင္း ငါေတာ ့ ေန ့တိုင္းမ်ား ဒီအခ်ိန္ဆို အိပ္ငိုက္ေန သလားဆိုတာ သံသယ ၀င္သြားတာႏွင့္
" ငါေန ့တိုင္း အိပ္ငိုက္ေနလား " လို ့ ေဘးက သီလ၇ွင္ကို ေမးမိတယ္။ ( အဲဒီ သီလ၇ွင္ ကေနာက္ေတာ့ က်မ ႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ ခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သြားတယ္ ) ။ 
သူမက - " နင္ဒီအခ်ိန္ဆို အျမဲ အိပ္ေနတာဘဲေလ " တဲ ့ ။ သြားပါေလေရာ
ေၾသာ္ အဲဒါေၾကာင့္ ငါထင္ေနတယ္ ဒီအခ်ိန္ေတြ ဆို ခဏ ေလးႏွင့္ တနာရီကုန္ကုန္ သြားတာ လက္စသတ္ေတာ့ တနာရီလံုးလံုး ငါအိပ္ေနခဲ့တာကိုး 
အဲဒီေတာ့မွ  အျဖစ္မွန္ကို သိလိုက္ရ၏ ။ က်မ အျဖစ္ ကို ေတြးျပီး ရယ္လိုက္မိေသးတယ္ ။

က်မ သူ ့ကို ျပန္ေမးလိုက္တယ္ နင္ေရာ အိပ္မငိုက္ဘူးလားဆိုေတာ့ " ငါလား ဒီအခ်ိန္ဆို ရင္ မ်က္လံုးေလး နည္းနည္း ဖြင့္ျပီး အိပ္ငိုက္တဲ့ သူေတြ ကိုလိုက္ၾကည့္ေနတာ ၊ တအားရယ္ရတယ္ သိလား ငါ့ေရွ ့ကေရာ ေဘးကေရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အိပ္ငိုက္ေနတာ စႏယား ခလုတ္ တီးေနသလို ဘဲ တစ္ေယာက္က ငိုက္ျပီး ေခါင္းစိုက္သြား လိုက္ တစ္ေယာက္က ေခါင္း ျပန္ ေထာင္လာလိုက္နဲ ့ ဟီးဟီး " တဲ ့


( တခ်ိဳ ့ အိပ္မငိုက္ဘဲ ေသေသခ်ာခ်ာ တရားမွတ္သူမ်ားလဲ ရွိပါသည္။ ) 

အဲဒီ ေန ့က စျပီး အဲဒီ အခ်ိန္ေရာက္ရင္  အရင္ေန ့ေတြလို ခဏေလး ႏွင့္ တနာရီ ကုန္္သြားတဲ ့ အျဖစ္မ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ေပ။


ဆက္ရန္ ။


Friday 12 July 2013

ဒီေန ့ အေတြး

ခု တေလာ
ၾကာေတာင္ၾကာပါျပီ

ရီရီ ေမာေမာ ေပါေတာေတာ ေတြ မေရးျဖစ္ေတာ့တာ

ေလာကၾကီးကို စိတ္ပ်က္ ေနတာနဲ ့ စိတ္သက္သာလို သက္သာျငား ဘုရားတရား ဘဲလုပ္ေတာ့ မွ ဆိုျပီး ဘုရားတရား ဖက္ အာရံု စိုက္ၾကည့္ေနတာပါ။

သို ့ေသာ္ က်မ ပါရမီ ကလည္း အဲဒီလို တည္တည္တံတံ လုပ္လဲ သိပ္ၾကာၾကာ မခံ ပါဘူး။ ေနာက္ ေတာ့ ဒံုရင္းပါဘဲ။

ဘာလို မ်ား ေလာက ၾကီး စိတ္ ပ်က္ သလဲဆိုေတာ့

နည္းနည္းေတာ့ ၾကီးက်ယ္ ခမ္းနားတယ္ :D

စိတ္ႏုလံုး ညစ္ညူး ေနရျခင္း အေၾကာင္းရင္းမ်ား ကား

အရင္တုန္းက ျမန္မာ ျပည္ၾကီး ကို ေမၽာ္လင့္ခ်က္ေတြ အၾကီးအက်ယ္ ထားခဲ့ မိတယ္ ။ ရင္ ဘတ္ ထဲ က နက္နက္ ရွုိင္းရွုိင္း ခ်စ္ခဲ့မိတယ္ဆိုပါေတာ့ ၊ အခုေတာ့ ငါ ငေပါ ျဖစ္ရျပီေပါ့ကြယ္။


အမ်ိဳးထဲ မွာ အရင္း ေတြ ေရာ၊ အဖ်ားေတြ ေရာ အပါအ၀င္ ေပါ့၊ ၀န္ထမ္းေတြ အမ်ားၾကီး၊  စစ္တပ္၊ ရဲ ၊ လ၀က စသည့္  ေရပန္းစားတဲ ့ ၀န္ထမ္း အမ်ိဳးအႏြယ္ေတြလည္း ရွိပါ့ ။

သို ့ေသာ္လည္း က်မ သည္ ေဆြမ်ိဳး မ်က္ႏွာမွ မေထာက္ဘဲ အေမ စု ကို အခ်စ္ၾကီး ခ်စ္ခဲ့ သူပါ။ သူမ ကို အစဥ္ တစိုက္အားေပးေနသူပါ။ ( ခၽႊင္းခ်က္ ။ ေဆြမ်ိဳး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက လည္း ၀န္ထမ္းသာ လုပ္ေနတာ ႏိုင္ငံေရး စိတ္၀င္စား သူေတြ မရွိသေလာက္ဘဲ၊ ေအးေအးေဆးေဆး ေနၾကသူေတြမ်ားပါသည္။ ဒါေပမဲ ့ အေမ ေတာ့  ၀န္ထမ္းျဖစ္ေပမဲ ့ က်မ ႏွင့္ ရင္ဘတ္ခ်င္းတူတယ္။ သူလဲ တစ္ရံုးလံုး နွင့္ တစ္ေယာက္ ေပါ့ ။ )

သူမ ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ လည္း ျမန္မာ ျပည္ တိုးတက္ဖို ့ ျပည္သူေတြ ေကာင္းစားဖို ့ သူမ လုပ္နိုင္တယ္လို ့ ယံုၾကည္လို ့ပါပဲ။

ဒီလို နဲ ့ လက္ပံေတာင္လို အေရးအခင္းလဲ ျဖစ္ေရာ က်မ အၾကီးအက်ယ္ ေရွာ့္ ရခဲ့ပါတယ္။ သာမာန္ျပည္သူေတြ သူမ ကို ဆဲဆိုေနတာ ျမင္ေတာ့ က်မ အဲဒီည က အိမ္မေပ်ာ္ခဲ့ ဘူး ၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တာေရာ ၊ စိတ္ပ်က္တာေရာေပါ့ ။

ေနာက္အခု ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ ့ အေရးအခင္းေတြ မွာ သူမ ကို အမ်ိဳးစံု ေျပာက် ဆိုက် တာေပါ့ေလ။
သူမ ကို ဘယ္သူေတြ ကမ်ား ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ပရိယာယ္ ႏွင့္ အကြက္ဆင္ ေခ်ာက္ခ် ေနၾကပါလိမ့္ လို ့ေတြးမိတယ္ ။

ဒီအ ကြက္ က ရိုးတယ္ဆို ေပမဲ ့ ever အသံုး၀င္တဲ ့ ဂ်ိဳကာ ကြက္ ျဖစ္ေနပံုရတယ္ ၊ အခုလဲ သိၾက  ျမင္ၾက တဲ့ အတိုင္းပါဘဲေလ။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရံုက လြဲျပီး ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေပ။ 

သို ႏွင့္က်မ လည္း လူေတြကို စိတ္နာနာ ႏွင့္ အားလံုးကို ျပည္ဖံုးကားခ်ပ္ ခ်ျပီး
ဘယ္သူေတြ ဘာျဖစ္ျဖစ္
ငါရယ္ ၊ ငါ့ သားသမီး ၊ ငါ့ မိသားစု ၊ ငါ့ေဆြမ်ိဳး ေတြ အဆင္ေျပဖို ့၊ ထမင္းမငတ္ဖို ့ အေရးၾကီး ဆံုး ဆိုတဲ ့ ေဆာင္ပုဒ္ ကို က်င့္သံုးလၽက္သာ ေနပါေတာ့တယ္။

ဒီက်င့္စဥ္က လည္း ရိုးတယ္ ဆိုေပမဲ့ လက္ေတြ ့အက်ဆံုးဘဲ ။

ဒီမွ်သာ 
 


  

Sunday 7 July 2013

ဒီေန ့ အေတြး


မေရးတာ ၾကာျပီး

ဒီတခါ လည္း ၀င္ပါအံုးမွ 

ဘာသာ ေရး နွင့္ ပတ္သက္ျပီး အဓိက ႏွင့္ သာမည အေၾကာင္း စဥ္းစားမိတာ ေလးပါ။

ဘုရား ေဟာ တရား အႏွစ္ ခ်ဳပ္ ၀ိပသာနာ အေၾကာင္း သိသေလာက္ ေရးၾကည့္ လိုက္အံုးမယ္

တရား ရိပ္သာ ၃ ၾကိမ္ ၀င္ဖူး တယ္ ၊ မဟာစည္ မွာ ဘဲ ။ ေန့စဥ္ ေတာ့ တရား မထိုင္ျဖစ္ပါ ။ စိတ္ကူးေပါက္ ရင္ ေတာ့ နာရီ ၀က္ တနာ ရီ အိမ္မွာ ထိုင္ ျဖစ္တယ္ ။ ၄ ၅ ရက္ ထိုင္လိုက္ ျပတ္ လိုက္ ျပန္ ထိုင္လိုက္ပါ ။
တရား ထိုင္ တယ္ ဆိုေသာ္လည္း
က်မ တြင္ နဂို ကတည္းက ဘာဘဲ လုပ္လုပ္ ေသခ်ာ မလုပ္တတ္တဲ ့ အက်င့္ ရွိတာက တစ္ေၾကာင္း ၊ ပါရမီ အခံ နိမ့္တာ ရယ္ ေၾကာင့္ အမည္ခံ တရားထိုင္ တယ္ ဆိုရံုသာ  ခရီး ကေတာ့ မေရာက္ေပ။
သို ့ေသာ္ သံသရာ မွာ  အထံုပါရမီ ရလိုငွား ရငွားေပါ့ေလ ဒီလို ေယာင္၀ါး၀ါးႏွင့္ ရသေလာက္ေတာ့ တရား ထိုင္ျဖစ္ဖို ့ ၾကိဳးစားၾကည့္တာဘဲ ။

က်မ အမ်ိဳးသား လည္း  တရား ရိပ္သာ ေတြ ၀င္ဖူးတယ္ ။
ေနာက္ဆံုး ၀င္ထားတဲ ့ဆရာၾကီး ဂုိအင္ကာ တရား ရိပ္သာ တရား စခန္း အျပန္ မွာ သူ ့ အေတြ ့အၾကံဳ  နားေထာင္ျဖစ္တယ္ ။
လူတဦးခ်င္းစီ ၏ အေျခခံ ပါရမီ အေပၚမူတည္ျပီး ရရွိတဲ ့၀ိပသာနာ ဥာဏ္စဥ္ ကြာ ႏိုင္ပါတယ္။ ပါရမီ ျမင့္တဲ ့ တခ်ိဳ ့သူေတြ စိတ္ကို ပိုထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တယ္ ၊ ေျပာတာ ဆို တာ ေတြးေခၚတာ ေတြ က   အစြန္းလြတ္တယ္၊ အစြဲ လြတ္တယ္ ။
က်မ ဆိုရင္ တခါတရံ အသိမကပ္ မိတဲ့ အခါ ကိုယ့္ ခံစား ခ်က္ ၊ ကို္ယ့္ စိတ္အခံ ႏွင့္ လိုရာဆြဲေတြး ၊ လိုရာ ဆြဲ ေျပာတတ္တဲ့ အက်င့္ရွိတယ္။

သူေျပာျပတာ ကို လိုရင္းေျပာရမယ္ဆို ရင္ေတာ့
ဂိုအင္ကာ တရား စခန္း မွာ လူမ်ိဳး ဘာသာ ေတြ အစဥ္အလာ ေတြ ဆိုတာ ထက္ ၀ိပသာနာ သန္ ့သန္ ့ ကို ဘဲ အေလးထားတယ္ ။  ေယာဂီ အသစ္ က ငါးပါးသီလ ၊ ေယာဂီ အေဟာင္း က ရွစ္ပါ း သီလ ေတာ့ ေစာင့္ထိန္းရတယ္။
ထြက္ေလ ၀င္ေလ ကို ဘဲ အစ ပိုင္းမွာ ၃ ရက္ေလာက္ သမထ အေန ႏွင့္ သမာဓိထူ ေထာင္ ခိုင္းတယ္ ေနာက္ေတာ့ ၀ိပသာနာ ကို ကူးတယ္။ အပိုဆာသာ ေတြ ဖယ္ျပီး အဓိက အႏွစ္ ခ်ဳပ္ ကို ဘဲ လုပ္ခိုင္းတယ္။ က်မ အပါအ၀င္ ဆရာၾကီး ဂုိအင္ကာ တရား ရိပ္သာ မွာ မ၀င္ ဖူး သူေတြ အဆင္ေျပရင္  ၁၀ ရက္ေလာက္ တရားစခန္း ၀င္ၾကည့္ မယ္ဆုိရင္ အသံုး၀င္တဲ့ အသိထူး ရမွာပါ။

ေနာက္ ျပီး
လူတိုင္း သတၱ၀ါ တိုင္း ဆို ပိုမွန္ မယ္ ထိေတြ ့သမွ် အာရံုႏွင့္ ပတ္သက္လာ ရင္ အထံု အဥာဥ္ အတိုင္း ( လုပ္ေနၾက အတိုင္း ) အလို အ ေလ်ာက္တံုျပန္ ့ ေလ့၇ွိတယ္ တယ္။ လွတာျမင္ရင္ ၾကိဳက္တယ္ ၊ အနိဌာရံုျမင္ရင္ စိတ္ဆင္းရဲတယ္ ၊ အျမင္ကပ္သူေတြ ့ရင္ ေဒါသထြက္တယ္ ဆိုတာ ေတြ ဟာ သံသရာ အဆက္ဆက္  ျဖစ္ေနၾကအတိုင္း Audomatic တံုျပန့္ ျပီးသား ၊ အဲဒီလို ကိေလသာ ေတြ ျဖစ္တိုင္း ျဖစ္တိုင္း ၀ိပသာနာ ႏွင့္ မထိန္ းခ်ဳပ္ သမွ် တျဖည္းျဖည္း ကိေလသာ ထုေတြ ထူထူ လာတယ္။  ေန ့စဥ္ ၾကံဳလာသမွ် အာရံု အစုစု ကို ( no attach no reject ) ဥေပ ကၡာ စိတ္ ႏွင့္ ၾကည့္ ႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ ကိေလသာ နည္း ပါး သြား ႏိုင္တယ္ ။ ဘုရား ေဟာ တဲ ့ အဓိက လို ရင္းကလည္း သတၱ၀ါ ေတြ ကိေလသာ က်ဲပါးျပီး သံသရာ က လြတ္ ဖို ့ပါဘဲ။ အစြန္း မေရာက္ အစြဲကင္းျပီး ေတြးၾကည့္ မယ္ဆို ရင္ လက္ေတြ ့ ဘ၀ မွာ လဲ အနည္းဆံုး စိတ္ပင္ပန္းမွဳသက္သာေစတယ္။
ဥေပ ကၡာ  စိတ္ ႏွင့္ မၾကည့္ဘဲ  အစြန္း ေရာက္ ၊ အစြဲ ၾကီး တဲ့ ေတြးေခၚ လုပ္ရွား မွဳ မွန္ သမွ်  ကေတာ့ သံသရာ ရွည္ သထက္ရွည္ ေစပါတယ္ ။ ဘာသာ ေရး အမည္ခံ အေပၚယံ ေတြ ထက္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ အလယ္အလတ္ လမ္းစဥ္ အႏွစ္ တရား စစ္စစ္ ကို သိသူ က်င့္သူ မ်ား  ျပန့္ ပြား လာပါေစလို ့ ေလးေလး နက္နက္ ဆုေတာင္းမိတယ္။






Tuesday 2 April 2013

အဂၤုလိ မာလ


ည တုန္းက ျပည့္ျပည့္ ကို အဂၤုလိ မာလ အေၾကာင္း ေျပာျပျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆံုး မွာ ဘုရင္ က စစ္တပ္ ႏွင့္ ဖမ္းေတာ့ မယ္ဆိုတာ သိေတာ့ သူသား အဂၤုလိ မာလ ကို ထြက္ေျပးဖို ့ သူ ့ အေမက လာေျပာတဲ့ အခ်ိန္ အဂၤုလိ မာလ ကလဲ ဒီေန ့ လက္ညိဳး တစ္ေထာင္ျပည့္ ဖို ့ တစ္ေခ်ာင္း လို ေနတဲ့ အခ်ိန္ အေမ ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ လက္ညိဳး ျဖတ္ရ လိုက္မယ္ ဆိုတဲ့ နားလဲ ေရာက္ေရာ ျပည့္ျပည့္က က်မ ကို ေမးတယ္ လို ေနတဲ့ လက္ညိဳး တစ္ေခ်ာင္းကို အဂၤုလိ မာလ က ဘာလို ့ သူ ့ လက္ညိဳး ကို သူ မျဖတ္ တာ လဲ ? ? တဲ ့ အင္း ဒါလဲ စဥ္းစား စရာဘဲ ၊ ေနာက္ျပီး ထပ္ေမးေသးတယ္ အဂၤုလိ မာလ လက္ညိဳး ျဖတ္တဲ့ အထဲ မွာ သူ ့ကို ေခ်ာက္တြန္း တဲ ့ classmate ေတြ ေကာ ပါသလား ? တဲ ့ ။ က်မ ငယ္ငယ္ တုန္းက အဖြား ဒီ အေၾကာင္း ေျပာျပတုန္းက ဒီလို မစဥ္းစားခဲ့ မိဘူး ။
 
က်မ ငယ္တုန္းက ဒီ အေၾကာင္း နားေထာင္မိေတာ့ မနာလို စိတ္ မ်ားတဲ ့  ေက်ာင္းသား ေတြ ရယ္ သံသယ ၾကီးတဲ ့ ဆရာ ရယ္ ေၾကာင့္ စာေတာ္တဲ ့ ၊ ထူးခၽြန္ တဲ ့ အဂၤုလိ မာလ လူဆိုး ျဖစ္သြား ရတဲ ့  အတြက္ နေမ်ာ ျပီး စိတ္ မေကာင္းျဖစ္မိတယ္ ။ ပညာ ရွိ နည္းနဲ ့ ပရိယာယ္ ဆင္ျပီး  ဒုကေပးတတ္တဲ့ ဆရာ ကို လဲ မုန္းမိ တယ္။ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ဆိုးတဲ ့ သူ ျဖစ္ ေပမဲ ့  ပါရမိ ရွင္ ျဖစ္တဲ ့ အတြက္ သူေတာ္ေကာင္း ျဖစ္သြား တယ္ ဆိုတာ ကို လဲ မွတ္သားခဲ ့ဖူးတယ္။ 
 
အခု က်မ သမီး အေတြး ကေတာ့ တမ်ိဳး ထူးျခား ေနတယ္။ အခ်ိန္ ကာလ ေခတ္ အေျခအေန ေတြ က လည္း စဥ္းစားေတြးေခၚပံု ေတြ ကို ေျပာင္းလဲ ေစ တယ္ ထင္ပါတယ္ ။
 

Saturday 30 March 2013

ဒီေန ့ အေတြ း



အလုပ္ နား ထား ျပန္ သည္။ သို ့ ႏွင့္ တေန ့ တေန ့ online တက္ ကာ အခ်ိန္ ျဖန္း မိ၏
 ။ Facebook ကို မ်ား စဖြင့္ မိ တာ နဲ ့ အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ ကုန္ပါလား ၊ ကို္ယ့္ စိတ္ ႏွင့္ မေတြ ့တာ၊ အယူအဆ မတူ တာ ေတြ ဖတ္ မိ လို ့ ကေတာ့ အကုသိုလ္ ေနရင္ထိုင္ရင္ မနည္း မေနာ ရႏိုင္ေသး၏ ။ အိမ္က ေယာက်ာ္း က တိုး တက္ ရာ တိုး တက္ ေၾကာင္း မေလ့လာ ဘဲ online မွာ အခ်ိန္ ကုန္ ေနတာ ကို သေဘာမက်ေပ။ သို ့ေသာ္ စပ္စုတတ္ ေသာ က်မ သည္ အားလွ်င္ ၾကည့္ ေနျမဲ ပင္။

သို ့ ႏွင့္ က်မ စဥ္းစား မိသည္။


လူတေယာက္ ထဲ ( လူမ်ိဳး စံု ၊ ဘာသာစံု ၊ ပါတီ စံု၊ ေနရာ အစံု ....... အမ်ိဳးမ်ိဳး )  facebook Account 100  ေလာက္ဖြင့္ျပီး ကိုယ့္ Account  အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ရန္ျဖစ္လိုက္၊ ေထာက္ခံ လိုက္ share လိုက္ like လိုက္ လုပ္ေနၾကတာ ၇ွိ မွာ ဘဲ ၊ ဒီ လို ရွိ ႏိုင္ တယ္ ဆို တာ  စဥ္းစား ဥာဏ္ ရွိတဲ ့ သူ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား သိၾကမွာပါေလ ။
သတင္း ဂ်ာ နယ္ ၊ နာ မည္ ၾကီး page ေတြ မွာ လဲ
ထို ့ကဲ ့ သို ့ လူတစ္ ဦး တစ္ေယာက္ တည္း မင္းသား ျဖစ္လိုက္ လူၾကမ္း ျဖစ္လိုက္  ဆင္းရဲသား လယ္သမား  ျဖစ္လိုက္ ခရိုနီ ျဖစ္ လိုက္၊ ဟို လူမ်ိဳး ျဖစ္ လိုက္ ၊ ဒီ လူမ်ိဳး ျဖစ္ လိုက္ ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဇာတ္ က ေန တာ ကို ေတာ့ အခ်ိန္ ကုန္ခံျပီး လိုက္ မ ဖတ္ သင့္ ဘူး လို ့ ျမင္ပါ၏ ။

သို ့ေပမဲ ့ က်န္းမာ ေရး အေၾကာင္း၊ ပညာ ဗဟု သု တ တိုး ႏိုင္ တဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေတြ ေရးၾကတာ ေတြ လည္း ရွိပါ၏။ ကိုယ့္ အတြက္ အက်ိဳး ရွိတာ မရွိတာ ကို ေတာ့ စဥ္းစား ခ်င့္ခ်ိန္ ရမွာေပါ့ေလ။ အခ်ိန္ ဆို တာ မ်ိဳး က ျပန္ ၀ယ္ လို ့မွ မရတာ။ သို ့ေသာ္ က် မ အပါအ၀င္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က လည္း စာေကာင္းေပေကာင္းေတြ ထက္ ရန္ျဖစ္ အျငင္းပြား  ၊ အတင္း အဖ်င္း စာ ေတြ ဆို သိပ္ စိတ္၀င္စား တတ္ၾကေပသည္။ ဒီလို လူေတြ ရဲ ့ အထာ ကို သိ ေန သူေတြ ကလည္း ဟိုဖြ ဒီဖြ လုပ္ ဖို ့ အခြင့္ အလမ္း ပို ရ ၾကမွာဘဲ ။ ဒီလို အလကား အခ်ိန္ကုန္ တဲ ့ facebook ကို လံုး၀ မၾကည့္ ဘဲ ေနႏိုင္လား ဆို ေတာ့ လည္း မေန ႏိုင္ျပန္ဘူး ၊ :D



က်မ အမ်ိဳးသား ကို အၾကံေပး မိပါေသးသည္။ သူ က စာဖတ္ မ်ား တဲ့ သူ ဆိုေတာ့ အက်ိဳး ျပဳစာ ေတြ ေရးပါလား ဆိုေတာ့ အိမ္က မိန္းမ တစ္ ေယာက္ ကို ေတာင္ နား၀င္ ေအာင္ မေျပာ ႏိုင္ေသး တာ အျပင္ လူေတြ ဆို အေ၀း ၾကီး လို ့ဆိုပါတယ္ ။  ဥေပကၡာ တရား ၾကီးမား ပါေပ့ ။ က်မ တို ့က ေတာ့ သံေယာဇဥ္ ၾကီး တဲ့ သူ ဆို ေတာ့ facebook ကို အဆက္ျဖတ္ လို ့ မရေသးေပ။