Saturday 15 September 2012

လူ ႏွင့္ ကံ


ကံတရား ၏ ဆန္းက်ယ္မွဳမ်ား ကို ေတြးမိတယ္ ။ 


တခ်ိဳ ့ လူေတြ
မေကာင္းတာ လုပ္ တယ္ ၊  စိတ္ဓါတ္ မေကာင္းဘူး သို ့ေသာ္  ၾကီးပြား ခ်မ္းသာ ၾကတယ္၊
အဆင္ေျပေနၾကတယ္ ။

တခ်ိဳ ့ လူေတြ
စိတ္ထား ေကာင္းတယ္၊  ရိဳးရိဳးသားသား က်င့္ၾကံ ေနထိုင္ၾကတယ္  သို ့ေသာ္ ဆင္းရဲ 
အဖိႏွိပ္ခံ ေနရတယ္၊ ဒုကၡၡၡၡ ေရာက္ေနၾကတယ္ ။

တခ်ိဳ ့ လူေတြ
မေကာင္းတာ လုပ္ တယ္ ၊  စိတ္ဓါတ္ မေကာင္းဘူး၊ သူတို ့ စိတ္ ႏွင့္ အျပဳအမွဳ ကံ အလိုက္ ဆင္းရဲ  ဒုကၡၡၡၡ ေရာက္ၾကရတယ္ ။

တခ်ိဳ ့ လူေတြ
စိတ္ထား ေကာင္းတယ္၊  ရိဳးရိဳးသားသား က်င့္ၾကံ ေနထိုင္ၾကတယ္။  သူတို ့ စိတ္ ႏွင့္ အျပဳအမွဳ ကံ အလိုက္ ၾကီးပြား ခ်မ္းသာ ၾကတယ္၊  အဆင္ေျပေနၾကတယ္ ။ 


ဒီလို ကြာျခား ေနတာ ဘာ ေၾကာင့္ လဲ ေတြးမိတယ္ ။ စဥ္းစားမိ တာေလး ပံုေဖၚၾကည့္ ိတယ္။  




ပံု ၁ အရ

ေရွးယခင္ ဘ၀ေတြက ၾကီးမားတဲ ့ ကုသိုလ္ ကံ ၾကီးက ဒီဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးေနတဲ ့ သူ ဆိုပါစို ့ သူ ေကာင္းတာ ဘဲလုပ္လုပ္ ဆိုးတာဘဲ လုပ္လုပ္ ကုသိုလ္ ကံ အရွိန္ မကုန္သေရြ ၾကီးပြားတိုးတက္ေန မွာပါ ။ ေကာင္းတာ လုပ္ေန သူ အဖို ့ ကေတာ့ ကုသိုလ္ ကံ အရွိန္ ကုန္တဲ ့ အခါ မက် မနာေလာက္ဘူး လို ့ ထင္တယ္။ 

ပံု ၂ အရ

ေရွးယခင္ ဘ၀ေတြက ၾကီးမားတဲ ့ အကုသိုလ္ ကံ ၾကီးက ဒီဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးေနတဲ ့ သူ ဆိုပါစို ့ သူ ေကာင္းတာ ဘဲလုပ္လုပ္၊ ဆိုးတာဘဲ လုပ္လုပ္ အကုသိုလ္ ကံ အရွိန္ မကုန္သေရြ ့ဆင္းရဲ ဒုကၡၡ ေရာက္ေန မွာပါ ။ ေကာင္းတာ လုပ္ေန သူ ကေတာ့ မေကာင္းတာ လုပ္ေန သူ ထက္ ခံရ သက္သာ မယ္ လို ့ ထင္တယ္။ 




ပံု ၃ အရ

ေရွးယခင္ ဘ၀ေတြက ကုသိုလ္ ကံ၊ အကုသိုလ္ကံ ၾကီး ၾကီး မားမား မရွိဘဲ တလွည့္ စီ အက်ိဳးေပးေနတဲ ့ သူ ဆိုပါစို ့ ယခု လက္ရွိ ဘ၀ မွာ သူ ေကာင္းတာ လုပ္ေနမယ္ ဆိုရင္ မ်က္ေမွာက္ ကုသိုလ္ကံ က အတိတ္ ဘ၀ က ပါလာတဲ  ကုသိုလ္ကံ ကို သံလိုက္လို ဆြဲ ႏိုင္မယ္  လို ့ ထင္တယ္။ 
အကုသိုလ္ကံ အလွည့္ ေရာက္ေတာ့လည္း ယခု လက္ရွိ ေကာင္းမွဳ ကုသိုလ္ လုပ္ေန သူအဖို ့ ခံရ သက္သာ သြားမယ္ ထင္တယ္။ သို ့ေသာ္ လံုး၀ ေပ်ာက္သြားမယ္လို ့ေတာ့ မထင္ပါ။ ( အေဟာသိကံ ကလြဲျပီး) ဘုရားရွင္ ေသာ္မွ ေနာက္ဆံုး ဘ၀မွာ က်န္ေနတဲ ့ ကံ ၀ဋ္ေၾကြးကို ဆပ္ရ  ေသးသည္။ 

ပံု ၄ အရ

ေရွးယခင္ ဘ၀ေတြက ကုသိုလ္ ကံ၊ အကုသိုလ္ကံ ၾကီး ၾကီး မားမား မရွိဘဲ တလွည့္ စီ အက်ိဳးေပးေနတဲ ့ သူ ဆိုပါစို ့ ယခု လက္ရွိ ဘ၀ မွာ သူ မေကာင္းတာ လုပ္ေနမယ္ ဆိုရင္ မ်က္ေမွာက္ အကုသိုလ္ကံ က အတိတ္ ဘ၀ က ပါလာတဲ  အကုသိုလ္ကံ ကို သံလိုက္လို ဆြဲ ျပီး အက်ိဳးေပးမယ္  လို ့ ထင္တယ္။ 


မည္သို ့ ပင္ ျဖစ္ေစ အျမဲ ေကာင္းမွဳ လုပ္ျခင္းက အမွန္ဆံုးပါ။ 

မွတ္ခ်က္ ။ ။

အစိမ္းေရာင္ =  ကုသိုလ္ ကံ

အနီေရာင္    = အကုသိုလ္ကံ

အေဟာသိကံ - ကုသုိလ္ အကုသိုလ္ကံမ်ား အက်ိဳးေပးရမည့္အခ်ိန္၌ အေၾကာင္းမျပည့္စံု၍ အက်ိဳးမေပးဘဲ အခ်ိန္အခါ လြန္သြားသည္ကို ေခၚပါသည္။

Wednesday 5 September 2012

က်မ ႏွင့္ တက္က်မ္း


က်မ သမီး ႏွင့္ စာၾကည့္ သြားျပီး စာအုပ္သြား ငွားစဥ္ စာၾကည့္  ကေလး ၊ လူၾကီး စသျဖင့္ level ခြဲ ထားတဲ ့ အျပင္ ကေလး အထပ္ စာအုပ္ စဥ္ေတြမွာ lebal တပ္ျပီး အသက္ အလိုက္ ထပ္ခြဲ ထားတာေလး သတိထား မိတယ္။ ဒါေလးေတြ ့ေတာ့ က်မ ငယ္တုန္းက အျဖစ္ကို သတိရမိတယ္။ 

က်မ ငယ္စဥ္ အဖိုးအဖြား ႏွင့္ အတူ ရွိခ်ိန္ကို သတိရမိတယ္။ အဖိုးက စာအုပ္ ဖတ္တာ ေရာ စုတာ ေရာ ေတာ္ေတာ္ ၀ါသနာသည္။ က်မ ကေတာ့ ဖတ္တာေတာ့ ၀ါသနာ ပါသည္။ စာအုပ္ေတြ ေတာ့ မစုျဖစ္ပါ။ သိမ္းရ မွာ အပ်င္းထူတာရယ္ ၊  လူေတြ ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ ဟိုေျပာင္း ဒီေျပာင္းေနေန ရတဲ့ ဘ၀ဆိုေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ငွက္ေတြ လို ေပါ့ေပါ့ ပါးပါး ပ်ံသန္းျပီး ေရာက္ရာ အရပ္ မွာ အသိုက္ေဆာက္ျပီး ေနခ်င္တာ :) ( တကယ္ေတာ့ အပ်င္းၾကီးတာပါ ) 

အဖိုးမွာက သူစုထားတာ စာအုပ္ ဗိရို ၄ လံုး ေလာက္ရွိတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ English လို မ်ားတယ္။ ေနာက္ျပီး ဘုရားစာအုပ္ေတြ ၊ ၅၅၀ နိပါတ္ေတာ္ ဇာတ္ၾကီး ၁၀ ဘြဲ ့ စသျဖင့္ေပါ့။ အဲထဲမွာ သူမ်ားေတြ လက္ေဆာင္ေပးတဲ့ တက္က်မ္းေတြ ရွိတယ္။ ဆရာနႏၵာသိန္းဇံ၊ ဆရာ ေဖျမင့္ စသည္မ်ားေပါ့။ 

က်မမွာ ငယ္ကတည္း က လူအထင္ၾကီးတာ ခံခ်င္ တဲ့ စိတ္၊ အေျမွာက္ ၾကိဳက္တဲ့ စိတ္ သူမ်ားထက္ပိုေလသည္။ အဲဒါေၾကာင့္ အဖိုး အဖြား ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးမ်ား အထင္ၾကီးလို ၾကီးျငား အေတြ းႏွင့္  အဖိုးစာအုပ္ေတြ ဖတ္ရန္ အၾကံရေလသည္။ စာအုပ္ေတြထဲက English လိုေရးတာေတြလဲ မဖတ္တတ္ေတာ့ ရွာရင္း ေဖြရင္း ဆရာ ေဖျမင့္ ေရးတာ စာအုပ္ကို  သြားဖတ္မိတယ္။   
စာအုပ္နာမည္ က “ အေျပာင္ေျမာက္ဆံုး ဘ၀ တခု တည္ေတာက္ျခင္း " ဆိုတာ ဘဲ ။ အဲတုန္းက ၆/ရ တန္း ေလာက္ဆိုေတာ့ အသက္က ၁၂/၁၃ ႏွစ္ေလာက္ဘဲ ရွိေသးေတာ့ ျမန္မာ လို ေရးထားတာေတာင္ တလံုးမွ နားမလည္ပါ။ ဘာေရးထားမွန္းလည္း ကြဲကြဲျပားျပား မသိေပ။ စာအုပ္ထဲမွာ ေရးထားတဲ့ လူနာမည္ေတြ ကလည္း တခါမွ မၾကားဖူးပါ လင္ကြန္း တေယာက္ဘဲ ေသခ်ာ သိခဲ ့တယ္။ ဟိုလွန္ ဒီလွန္ ေလွ်ာက္ ၾကည့္ရင္း စာအုပ္ေခါင္းစဥ္ေတြ ထဲက တခု ‘ ေၾကာက္သည့္ အရာကို ရဲရဲ ရင္ဆိုင္ပါ ‘ ဆိုလား အဲဒီ တခုေတာ့ နားလည္သလိုရွိတာနဲ ့ ေသခ်ာမွတ္ထားလိုက္သည္။ 

ေနာက္ တ ေန ့ က်ေတာ့  ေဆြမ်ိဳး ေတြ ၀မ္းကြဲ ေမာင္ႏွမ ေတြ နဲ ့ အိမ္ႏွင့္ သိပ္ မေ၀းတဲ ့ ရြာ အေရွ့ဖက္ က ေစတီ တည္ထားတဲ ့ ေတာင္ ေပၚ သြားလည္ ၾကတယ္။ ေတာင္က နည္းနည္း ျမင့္တယ္ ။ ေနာက္ျပီး ေတာင္ အေနာက္ဖက္မွာ တက္လမ္းက ေျပေျပေလး ၃၀ - ၄၀ ဒီဂရီ အေစာင္း ေလာက္ေတာ့ ၇ွိတယ္။ သို ့ေသာ္ ေတာေတာင္ ေတြ မ်ား တဲ ့ေနရာ မွာေတာ့ လမ္းေျပတယ္ ေခၚရမွာဘဲ။ ေတာင္ အေရွ့ ဖက္က ေတာ္ေတာ္ မတ္ေစာက္တယ္ ၊ အဲဒီ ဖက္ က ျဖတ္လမ္း လို ့ လမ္းက်ဥ္းက်ဥ္း ေကြ ့ေကာက္ေကာက္ေလးဘဲ ၇ွိတယ္။ အဲ တာ မတ္တပ္ ရပ္ျပီး ဆင္းလို ့ မရတဲ့ အထိ ကို မတ္ တယ္။

အျပန္ ခရီးမွာ လူၾကီးေတြက ပံုမွန္လမ္းက ဆင္းသြားၾကတယ္။ က်မ ဦးေဆာင္တဲ ့ ကေလး တစ္သိုက္ က အမ်ိဳးစံု ေဆာ့ ျပီး ခုဏ က ျဖတ္လမ္းကို ေရာက္သြားၾကတယ္။ အ ေပၚ ကၾကည့္ ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ မတ္ ေစာက္ေနေတာ့ တျခား ခေလးေတြ က မဆင္းရဲ ဘူးဆိုျပီး ျပန္လွည့ ္သြားၾကတယ္။

က်မ ကေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း သူရဲေကာင္း ေတာ္ေတာ္ လုပ္ခ်င္တာ ဆုိေတာ့ တေယာက္ထဲလဲ ဆင္းမယ္ လုပ္ေရာ ၊ ေသခ်ာ ဆင္းမလို ့လုပ္ေတာ့ ဆင္းရမွာ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားတယ္။ 
အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ခုဏ က  ဆရာ ေဖျမင့္ စာအုပ္ သြား သတိရ မိတယ္။ ‘ ေၾကာက္သည့္ အရာကို ရဲရဲ ရင္ဆိုင္ပါ ‘ ဆိုတာ အဲတာ နဲ ့ ငါ လည္း ေၾကာက္ မေနေတာ့ဘူး ရဲရဲ ရင္ဆိုင္ ရမယ္ဆို ျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ် လိုက္တယ္။ ( အဲဒီလို ငယ္ကတည္းက ေပါသြပ္သြပ္ရယ္  :D ) 
ဒါနဲ ့ ဟို သစ္ကိုင္း ဆြဲ လိုက္ ဒီ သစ္ကိုင္း ဆြဲလိုက္ နဲ ့ ေျဖးေျဖး ဆင္းလာတာ ဟုတ္ လို ့ ၊ လမ္း တစ္၀က္လဲ ေရာက္ေတာ့ ၀ါးပင္ေတြ ၾကားမွာ ဆိုေတာ့ ၀ါးရြက္ေတြ နဲ ့ ေခ်ာ ျပီး ေအာက္ ေလ်ာက် သြားတာ စကိတ္ စီးတာ ထက္ေတာင္ ျမန္ေသးတယ္။
ေတာင္ေအာက္ ဘယ္လို ေရာက္သြားမွန္းကို မသိလိုက္ရ ၊ သတိ ရ လိုက္ေတာ့ ေတာင္ေအာက္မွာ  ၀ါးရြက္ေတြၾကား ထဲ ေမွာက္ ယွက္ လဲ ေနမွန္း သိလိုက္ရတယ္၊ အဲ တာနဲ ့ အျမန္ ကုန္းရဳန္းထ ျပီး သူမ်ားေတြ ေနာက္ အမွီ လိုက္ေျပး မယ္ အၾကံ  ဒူး ႏွစ္ဖက္ ေသြးေတြ ရဲ ျပီး စီးၾကေနေတာ့  ေဘးနားက သစ္ရြက္ခူးျပီး သုတ္လုိက္ေသးတယ္၊   
အဲဒီ အခ်ိန္ထိ ေသြးပူေနေတာ့ မနာေသးပါ။  ေနာက္ ျပီးေထာ့နဲ ့ေထာ့နဲ ့ ႏွင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာတယ္၊ အိမ္လည္း ေရာက္ေရာ အဖြား ဆူလိုက္တာ မေျပာေတာ့နဲ ့ ေနာက္ျပီး အနာ ကို ေရေဆးျပီး ေဆးထည့္တာ ဒူး တဖက္ က အေရခြံ လန္သြားတာ ေတာ္ေတာ္မ်ား တယ္ ကပ္ေက်းနဲ ့ ညွပ္ျပီး ေဆးထည့္ရတယ္၊ 
အနာက ေတာ္ေတာ္ ၾကီးျပီး ေတာ္ေတာ္နဲ ့ မက်က္ေတာ့ က်မ မွာ တလေလာက္ ေရခ်ိဳးမယ္ဆို ဒူး ႏွစ္ဖက္ ကို ပလပ္စတစ္အိတ္ ခ်ည္ခ်ည္ ျပီး ေရခ်ိဳး ခဲ့ရေသးတယ္။ အဲဒီလို မစဥ္းမစား မဆင္မျခင္ ေပါက္ကရ ခဏခဏ လုပ္ခဲ့ဖူးသည္။ ေၾကာက္တဲ့ အရာ ကို ရဲရဲ ရင္ဆိုင္မိတဲ့ ဒုကၡ က လည္း မေသးေပ။ 
အခုထိ ဒူးမွာ ေသရာ ပါ အမာရြက္ က ရွိေသးတယ္။ ဒီၾကားထဲ အဖြားက အမာရြတ္ေတြ မ်ားတဲ ့ က်မ ကို နင္ ၾကီးရင္ လွယဥ္ေက်းမယ္ ျဖစ္ေတာ့ မွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့ :D

ဘယ္လို ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္  “ အေျပာင္ေျမာက္ဆံုး ဘ၀ တခု တည္ေတာက္ျခင္း” စာအုပ္သည္ အဲဒီတုန္းက က်မကို တစ္လြဲတစ္ေခ်ာ္ ျဖစ္ေစ ခဲ့ ေပမဲ ့ ေနာက္ေတာ့ က်မ အတြက္ စိတ္ဓါတ္ ခြန္အား အမ်ားၾကီး ရေစခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ စာအုပ္ ပထမ ဆံုး ဖတ္ျဖစ္တာ မွတ္မွတ္ ရရပါ။ ေနာက္ေတာ့ ဆရာေဖျမင့္ စာအုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၀ယ္ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။

Saturday 1 September 2012

ဒိုင္ယာရီ အေဟာင္း





ငယ္တုန္းက ေရးထားတဲ့ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ေဟာင္းမ်ား ( ေမြးရပ္ေျမ ျပန္တုန္းက ယူလာ ခဲ့တာ  မေရး ျဖစ္ေတာ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ေတာ္ေတာ္ၾကာေပါ့ ) ေန ့စဥ္ အကုန္ delete လုပ္ပ လိုက္တာ :-)




စေရးတဲ ့ ေန ့ ျဖစ္ ပံုရတယ္ ။ ပထမ ဆံုး စာအုပ္ ရဲ  ့ ပထမ ဆံုး စာမ်က္ႏွာ။ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ေဟာင္း




အဲဒီ တုန္းက ရွားရွား ပါးပါး ၊ စြန္ ့စြန္ ့စားစား သိမ္းထားခဲ့ရတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္  ရဲ ့ ပံု ( က်မ စိတ္ဓါတ္ က် မိတဲ ့ အခါ တိုင္း အျမဲ ျပန္ေမွ်ာ္ ၾကည့္ မိတဲ့ က်မ ၏ the iron butterfly )




က်မ မွာ တျခား ပံုေတြ ရွိခဲ့ဖူးတယ္ ၊
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ ့ဓါတ္ ပံု လို ခ်င္ ရင္ ဘယ္လို လုပ္ ခဲ့ ရသလဲ ဆိုေတာ့ ၊ အဲတုန္းက အခုလို ့ လြယ္လြယ္ ကူကူ မရႏိုင္ဘူးေလ။ time ၊ newsweek magazine အေဟာင္း ေတြကို ပန္းဆိုးတန္း လမ္းေဘး စာအုပ္ဆိုင္ ၊ ေနာက္ျပီး စာေပေလာက ( တျခား စာအုပ္ဆိုင္ေတြမွာ ) လ ေက်ာ္ျပီး သား အေဟာင္း ျပန္ ေရာင္း တဲ ့ ထဲ က စာရြတ္ တစ္ရြတ္ခ်င္း လွန္ ရွာျပီး ၀ယ္ခဲ့ဖူးတယ္။ bbc voa တို ့က  မိန့္ခြန္း ေတြကို တိပ္ေခြ ႏွင့္ အသံ ျပန္သြင္း ျပီး သိမ္းထား ခဲ့ဖူးသည္။ သို ့ေသာ္

အဲဒီ ဒိုင္ယာရီ ေတြကို  ေရးလိုက္ ဖြက္ထား လိုက္ ၊ walkman ကက္ဆက္ ႏွင့္ နားေထာင္လိုက္  တိပ္ေခြ ေတြ ဖြက္ထားလိုက္ ႏွင့္ လ်ွိဳ လ်ွိဳ ၀ွက္၀ွက္ လုပ္ေနခဲ့တာ ကို က်မ အဖြား သံသယ ၀င္သြား ပံုရတယ္။ အဖြား က က်မ ကို ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ဆိုေတာ့ ရည္းစားမ်ား ထားေနလား စိတ္ပူ ျပီး တေန ့ က်မ မရွိတုန္း အကုန္ ေမြ ေႏွာက္ ရွာေတာ့ ၊ အဲဒါ အေပၚက ပံုေလး တစ္ပံုဘဲ အဖြား မျမင္လို ့ က်န္ခဲ့တာ၊  တျခား ပံုေတြ၊ တိပ္ ေခြ ေတြ အကုန္ လံုး က်မ ျပန္လာေတာ့ မရွိေတာ့ေပ။ အဲတာ အဖြား ျပန္ေပးပါ ေျပာလဲ ျပန္မေပးပါ၊ ဘယ္ထားလဲ ၊ ဘာလုပ္ လိုက္လဲ အဖြား ေသသာသြားတယ္ က်မ ကို တခြန္းမွ မေျပာသြားပါ။



ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ ျပန္ ဖတ္မိေတာ့ အဖြား ကို လြမ္းမိတယ္ ၊ ေနာက္ျပီး ခက္ခက္ ခဲခဲ ရွာ ေဖြ ထားရတဲ ့  ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ ့ ဓါတ္ ပံုေလးေတြကို လည္း သတိရ မိတယ္။