Sunday 17 July 2011
မွန္းခ်က္ႏွင့္ ႏွမ္းထြက္ မကိုက္
ဒီေန ့ တနဂၤေႏြ ေန ့ဆိုေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ရွိသည့္ သကာလ ပိုက္ဆံ အပို ရလိုရျငား အိမ္မွာ စုေဆာင္းထားေသာ ပုလင္းခြံ မ်ားႏွင့္ သတင္းစာ အေဟာင္းသြားေရာင္းပါသည္။ က်မ တေယာက္ထဲ မသယ္ႏိုင္တာ နဲ ့ က်မ ေယာက်ာ္း အကူအညီေတာင္းျပီး သြားၾကရာ အဂၤါသား က်မ ေယာက်ာ္းသည္ မၾကည္မလင္ျဖင့္ အထုတ္ထမ္းလိုက္လာရရွာသည္။ သူကလည္း အဂၤါသား ပီပီ ျခေသၤ့စိတ္ အျပည့္ ရွိသတဲ့ ေယာကၡမ က ေျပာျပဖူးသည္ ေကသရာဇာ မွန္လွ်င္ ငတ္ေသပေစ ျမက္မစားဘူး ဆိုတာေလ ။ သည္မိန္းမ ႏွင့္ ေပါင္းမွ ဒီဘ၀ ေရာက္သြားသျဖင့္ ေနာင္တရေနပံုရ၏ သို ့ေသာ္ အခ်ိန္ေတြေႏွာင္းခဲ့ေလျပီ ဒါေၾကာင့္ ေရွးလူၾကီး ေတြေျပာတာ အိမ္ေထာင္ျပဳ၊ ဘုရားတည္ ၊ ေဆးမွည္ေရးထိုး ဆိုတာ လုပ္ျပီးျပင္ရခက္တယ္ဆိုတာ။ သူ ့ကို အားမနာေတာင္ သူ ့ မာစတာဘြဲ ့ ေလးေတာ့ အားနာသင့္မွန္း က်မလဲ ေတြးမိပါသည္။ သို ့ေသာ္က်မ သည္ ငယ္စဥ္ကတည္း ဆံုးျဖတ္ျပီးသား ကိစၥကို ျပင္ရိုးထံုးစံမရွိေပ။ လုပ္မယ္ဆိုသည္ အရာအား မျဖစ္မေနလုပ္တတ္၏ ( ဒီလို စိတ္ဓါတ္မ်ိဳး ႏွင့္ ေက်ာင္းစာေတြဘာ ေတြမွာမ်ား အားသြန္ ခြန္စိုက္ လုပ္ခဲ့ပါက က်မ ဒီအခ်ိန္ ဒီလို မေနပါ ဘယ္လိုေနမလဲေတာ့ မသိပါ :) ) ထိုေၾကာင့္ ၂ လမ္းေက်ာ္က တရုတ္အဖိုးၾကီး ထီးတေခ်ာင္း စားပြဲခံု တခံု ေပါင္ခ်ိန္စက္ တလံုးျဖင့္ဖြင့္ထားေသာ ကာလာမူနီ ဆိုင္သို ့ မေရာက္ေရာက္ေအာင္လာခဲ့သည္။ ေစ်းႏွဳန္းေတြက သတင္းစာက 0.12 per kg ဗူးခြံ ပုလင္းခြံ ေတြက 0.05 per kg တဲ့ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ပိုက္ဆံေတာ့ရမွာအမွန္ပင္။ အဖိုးၾကီးက ပစၥည္း ေတြ ခ်ိန္ လိုက္သည္ျပီးေတာ့ စားပြဲေသးေသးေလေပၚက စာအုပ္ထဲ ဟုတ္မွတ္ဒီမွတ္ မွတ္လိုက္ျပီး အေၾကြေစ့ေတြ ထည့္ထားသည့္ ပံုးထဲက ၁ က်ပ္ေစ့ တေစ့ ႏွင့္ ျပား ၂၀ တန္ ၂ ေစ့ေပးလာသည္။ က်မလည္း ၂ က်ပ္တန္ေတြ မ်ားေပးအံုးမလား ေမ်ာ္လင့္ေနေသးသည္။ သို ့ႏွင့္ က်မ မေနႏိုင္ဘဲ That's all? လို ့ ေမးလိုက္ေတာ့ သူ ကလည္း yes တဲ့ က်မ ေမ်ာ္လင့္ထားတာ ဒီေလာက္ေတာ့ မနည္းပါ သို ့ေသာ္ ဒါလဲပိုက္ဆံပါဘဲလို ့ေျဖသိမ့္ေတြးလိုက္သည္။ အျပန္လမ္းတြင္ က်မက အရင္ျပန္ႏွင့္ျပီး အဂၤါသား က်မ ေယာက်ာ္းသည္ပင္ပန္းသြားသျဖင့္ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ ေဆးလိပ္ဖြာျပီး သတင္းစာ၀ယ္ဖတ္ေလသည္။ ျပန္တြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္ဖက္ရည္ ျပား ၉၀ ေဆးလိပ္ ျပား ၅၀ သတင္းစာက ျပား ၉၀ ျဖစ္ေလရာ ေရာင္းရေငြက ၁က်ပ္ ျပား ၄၀ ကုန္တာက ၂ က်ပ္ျပား ၃၀ က်သျဖင့္ က်မ အျမတ္မက်န္ဘဲ အရင္းထဲကပါသြားေလေတာ့သည္။
Tuesday 12 July 2011
missing
မေန ့တုန္းက ဇူလိုင္ ၁၁ ရက္ ေန ့ အဖြားဆံုးတာက ေမ ၁၁ ရက္ေန ့ျဖစ္သည္။ အဖြားကို သတိရျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္တာနဲ ့ သတိတရ Gtalk comment မွာ ဒီေန ့ အဖြားဆံုးတာ ၃ လျပည့္တဲ ့ေန ့လို ့ တင္လိုက္သည္။
တေနကုန္ တင္ထားတာ ညေန ေရာက္ေတာ့ မွ ေသခ်ာျပန္တြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဖြားဆံုးတာ ၃ လ ဘယ္ဟုတ္မလဲ ၂ လဘဲရွိေသးသည္။ က်မ သည္ ထိုကဲ ့သို ့ ၀မ္းနည္းတာေတာင္ တလြဲတေခ်ာ္ ၀မ္းနည္းသည္။ အဖိုးကိုလဲ သတိရမိသည္။ ေမြးရပ္ေျမကိုလဲ သတိရမိပါသည္။ အဖိုး က်မငယ္ငယ္တုန္းက ခဏခဏ ရြတ္ျပသည့္ ကဗ်ာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၇ွိဖူးသည္။ အဖိုးကေတာ့ အလြတ္ဆိုျပႏိုင္သည္။ က်မ ကေတာ့ တပုဒ္မွ အလြတ္မရပါ။ ထို ့ေၾကာင့္ google မွာရွာရေသးသည္။
လက္ဝဲသုႏၵရ အမတ္ႀကီး ၏ "' မဲဇာေတာင္ေျခ '" ရတု ကဗ်ာ မွ
ေရႊေစတီႀကီး၊ အသီးသီးတည့္ ပိတ္ဆီးျခယ္သန္း၊ လွ်ပ္
ေရာင္တန္းမွ်၊ ေရႊနန္းေရႊဘံု၊ အလံုးစံုကို၊ အာရံုမ်က္ျမင္၊ ဖူးေျမာ္ခ်င္၍၊
သည္တြင္ေရႊၿမိဳ ႔၊ သည္သို႔ေစတီ၊ သည္ဆီေရႊနန္း၊ ေျဖာင့္တန္းေတာ့
မည္၊ စိတ္ကရည္သည္။ ။ ေရႊျပည္ဌာန ေ၀းေသာေၾကာင့္..။ ။
တေနကုန္ တင္ထားတာ ညေန ေရာက္ေတာ့ မွ ေသခ်ာျပန္တြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဖြားဆံုးတာ ၃ လ ဘယ္ဟုတ္မလဲ ၂ လဘဲရွိေသးသည္။ က်မ သည္ ထိုကဲ ့သို ့ ၀မ္းနည္းတာေတာင္ တလြဲတေခ်ာ္ ၀မ္းနည္းသည္။ အဖိုးကိုလဲ သတိရမိသည္။ ေမြးရပ္ေျမကိုလဲ သတိရမိပါသည္။ အဖိုး က်မငယ္ငယ္တုန္းက ခဏခဏ ရြတ္ျပသည့္ ကဗ်ာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၇ွိဖူးသည္။ အဖိုးကေတာ့ အလြတ္ဆိုျပႏိုင္သည္။ က်မ ကေတာ့ တပုဒ္မွ အလြတ္မရပါ။ ထို ့ေၾကာင့္ google မွာရွာရေသးသည္။
လက္ဝဲသုႏၵရ အမတ္ႀကီး ၏ "' မဲဇာေတာင္ေျခ '" ရတု ကဗ်ာ မွ
ေရႊေစတီႀကီး၊ အသီးသီးတည့္ ပိတ္ဆီးျခယ္သန္း၊ လွ်ပ္
ေရာင္တန္းမွ်၊ ေရႊနန္းေရႊဘံု၊ အလံုးစံုကို၊ အာရံုမ်က္ျမင္၊ ဖူးေျမာ္ခ်င္၍၊
သည္တြင္ေရႊၿမိဳ ႔၊ သည္သို႔ေစတီ၊ သည္ဆီေရႊနန္း၊ ေျဖာင့္တန္းေတာ့
မည္၊ စိတ္ကရည္သည္။ ။ ေရႊျပည္ဌာန ေ၀းေသာေၾကာင့္..။ ။
Saturday 9 July 2011
ေယာင္ေနက်ထဲ က တခု
က်မ ကၽြန္းႏိုင္ငံကို ေရာက္စက က်မ ႏွင့္ ျပည့္ျပည့္ ေတာင္သြား ေျမာက္သြား လမ္းသလားၾကသည္။ ထုိစဥ္က ေရာက္စဆိုေတာ့ ပိုက္ဆံကုန္တာေတြ ဘာေတြ မစဥ္းစားမိေသးပါ။ ေနာက္ျပီး က်မ က တခါတေလ ေစ်းသြား၀ယ္ရင္ ၃၀ ၄၀ စသျဖင့္ေစ်းကပ္ ထားလွ်င္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖင့္ ေစ်းေပါတယ္ဆိုျပီး ေယာင္ျပီး၀ယ္လာတာ ခဏခဏ ပင္ အိမ္ေရာက္ လို ့ ေသခ်ာ ထြက္ခ်က္ စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ မ်က္လံုးျပဴးရသည္။ ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ျမင္ေနက် ေစ်းႏွုန္းေတြက အနည္းဆံုး ၅၀၀ ၁၀၀၀ ဆိုေတာ့ ေယာင္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီလို ႏွင့္ တရက္ က်မ ႏွင့္ ျပည့္ျပည့္ ပန္းျခံ တခု သြားၾကသည္။ ေရာက္စဆိုေတာ့ ဘယ္သြားသြား မလည္မ၀ယ္ႏွင့္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနသည္။ လက္မွတ္၀ယ္ျပီး အေပါက္လိုက္ရွာေနစဥ္ ၀န္ထမ္း ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို သတိထားမိသြားသည္။ ျမန္မာ မေလးႏွင့္ တူသျဖင့္ ၀မ္းသာသြားျပီး သူ ့ကို သြားေမးအံုးမွ ဆိုျပီး ေကာင္မေလး အနီးသြားလိုက္ျပီး ညီမေလး က ျမန္မာ လား လို ့ ၀မ္းသာအားရ ေမးလိုက္သည္။ သူမ ကလည္း တျခား ကာစတမ္မာ ေတြ နဲ ့ အလုပ္ရွုပ္ေနသည့္ၾကားက မဟုတ္ဘူးတဲ့ ဒါနဲ ့ က်မ လည္း ၀မ္းနည္းသြားသည္။ ကိုယ္ကို ကိုယ္လဲ ေျဖသိမ့္ေတြးလိုက္ သည္ ငါက လည္းေတြ ့တဲ့သူတိုင္း ျမန္မာထင္ေနေတာ့တာဘဲ ဒီမွာက ဖိလစ္ပိုင္ တို ့ မေလးတို ့ ကလည္း ျမန္မာႏွင့္ ရုပ္ျခင္းဆင္တာဘဲ ကိုယ္အားကိုယ္ကိုးျပီးရွာမွ ဆိုျပီးျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ ဒါနဲ ့ ေျခလွမ္း ဆယ္လမ္း ဆယ့္ငါးလမ္း ေလာက္ေရာက္ေတာ့မွ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားမိသည္။ အင္း ေနပါအံုး ခုဏက ငါက သူ ့ကို ေမးတုန္းက ျမန္မာလို ညီမေလး က ျမန္မာ လား လို ့ေမးတာ သူက လဲ ျမန္မာလိုဘဲ မဟုတ္ဘူးလို ့ ျပန္ေျပာလိုက္တာေလ ဒီလိုဆိုေတာ့ ဒီေကာင္မေလးျမန္မာ ဘဲေပါ့ ဆိုျပီး ၀မ္းသာအားရ ျပန္လွည့္မည္ ျပင္လိုက္ေသးသည္ ျပီးေတာ့မွ ေနာက္တခါျပန္စဥ္းစားမိသြားသည္။ သူမ အလုပ္ရွဳပ္ေနေတာ့ ငါ့ကို ဘယ္လို လုပ္ ေကာင္းေကာင္း ကူညီႏိုင္ပ မလဲ အေရးတၾကီး မွ မဟုတ္တာ ေလ ဆိုျပီးကိုယ့္လမ္းကို ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ သြားေနရင္း ငါေတာ္ေတာ္ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ႏိုင္ပါလား ဆိုျပီး ေတြးမိေသးသည္။ ကိုယ္ေပါင္ကိုယ္ သာသာေထာင္းေျပာရရင္ေတာ့ က်မက ေမြးကတည္း မသိမသာ နည္းနည္းေလ ေၾကာင္တတ္ေယာင္တတ္သည္။
Friday 8 July 2011
ျပည့္ျပည့္ ၏ လက္စြမ္း
က်မ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက အလုပ္သြားလိုက္ သင္တန္းတက္လိုက္ႏွင့္ တေန ့တေန့ ၇ွုပ္ယွက္ ခတ္ေနရသည္။ အခုေတာ့ အလုပ္မရွိအကိုင္မရွိ ဘ၀ ေတာ္ေတာ္ ပ်င္း ရသည္။ သို ့ေသာ္ က်မ၏ တစ္ဦးတည္းေသာသမီး ျပည့္ျပည့္ က က်မ မပ်င္းရေအာင္ တေန ့ တစ္မ်ိဳး တစ္အိမ္လံုး ဖြ ျပီး ပါရမီျဖည့္ေပးလို ့ေတာ္ေသးသည္။ မွတ္မိပါေသးသည္ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက တရက္မွာ က်မ စာေမးပြဲနီးတာနဲ စာထိုင္ၾကည့္ေနသည္။ အနား ကပ္မွ အသည္းအသန္ စာဖတ္တတ္သည့္ အက်င့္ရွိ၏။ ျပည့္ျပည့္ကလဲ ထိုစဥ္က ၃ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ဘဲရွိေသးသည္။ က်မ စာၾကည့္ေနသည့္ စားပြဲအနီး က်မရဲ ့ ေဘာပင္ေတြ highlighter ေတြ လာေဆာ့ေနသည္။ ျပီးေတာ့ သင္တန္းခ်ိန္ နီးေနတာနဲ ့ က်မ စာအုပ္ေတြ သိမ္းျပီး ေက်ာင္းသို ့ ကပ်ာကယာ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့မွ ဆရာစာသင္ေနတုန္း အမွတ္တမဲ ့က်မ ေျခေထာက္ကို ၾကည့္လိုက္မိသည္။ က်မ ဘုရား တ ျပီး မ်က္လံုးျပဴးသြားရသည္ က်မ ရဲ ့ ညာဖက္ ေျခဖမိုး မွာ အစိမ္းေရာင္ နာရီပံုက ေျခဖမိုး အျပည့္ ေနရာယူထားသည္။ ကၽြတ္ကၽြတ္ ျပည့္ျပည့္ လက္စြမ္းျပ ထားတာကိုး ေဘာပင္ေလာက္နဲ ့ ဆြဲထားတာ ဆိုေတာ္ေသးသည္ အခုေတာ့ အစိမ္းေရာင္ high lighter ႏွင့္ ထင္ထင္ရွားရွား ကိုးယိုကားယား နာရီပံု နာရီလက္တံ၊ အစိတ္ ကေလးေတြက ပါလိုက္ေသးသည္ ဘယ္အခ်ိန္က ဆြဲ သြားလဲမသိ က်မ ကလဲ နဂို ကတည္းက ပါးပါးလ်ားလ်ား ရွိသူဆိုေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္က ဆြဲ သြားမွန္း သတိမထားမိလိုက္ပါ။ အဲဒါမွ ဒုကၡ က်မ ေျခေထာက္ ဘယ္သြားထားရမွန္း မသိေပ။ စာသင္ေနတုန္းဆိုေတာ့ ဖ်က္ဖို ့ ကလဲ မလြယ္ေပ။ သူမ်ားေတြျမင္ရင္ေတာ့ စာေမးပြဲ နီးလို ့ေဂါက္သြားတယ္ထင္အံုးမယ္။ အိမ္က ကေလး ဆြဲလိုက္တာလို ့ေတာ့ ထင္ၾကမွာ မဟုတ္ေပ။ :) ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ က်မကို မသိတဲ့ သူေတြ ၾကည့္လိုက္ရင္ ကေလးအေမလို ့ မထင္ရေပ။ ( က်မ ေယာက်ာ္း မဖတ္မိပါေစနဲ ့ ) ဒါေၾကာင့္ အလုပ္ထဲမွာ ေရာ ေက်ာင္းမွာ ပါ က်မ အိမ္ေထာင္ရွိတယ္ ကေလး တစ္ေယာက္လဲရွိတယ္ လို ့ အျမဲေျပာေျပာေနရေသးသည္။ တခါတေလ လည္း ေျပာရတာ ေမာလိုက္တာ လူေတြ ထင္ခ်င္သလို ထင္ၾကပါေစေလ ငါဘဲ အနစ္နာ ခံလိုက္ေတာ့မယ္လို ့ ေတြးရေသးသည္။ မွတ္ခ်က္ ( က်မ က လွတပတ ေလးေတာ့ မဟုတ္ေပ ရုပ္ဆိုးတယ္လို ့လဲ ကိုယ္ကိုကိုယ္ မေျပာရက္ပါ။ :) )
Thursday 7 July 2011
သန္ ့ရွင္းေရး
လူ ့ ဘ၀ က တိုိတို ေလးဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တာေကာင္းပါသည္။ အဖိုး က ေျပာဖူးသည္ အဌာရသ ၁၈ ရပ္ထဲတြင္ ဟာသ ပညာပါသည္တဲ့ ထို ့ေၾကာင့္ ဟာသ ဥာဏ္ ရွိသင့္ သတဲ့ ။ က်မ က ဟာသ ဥာဏ္ သိပ္ မရွိပါ သို ့ေသာ္ အရယ္ေတာ့ သန္ ပါသည္။ က်မ အိမ္ေထာင္က် စက အလုပ္ ခဏ နားခ်ိန္တြင္ က်မ တစ္ေယာက္ထဲ ေယာကၡမ အိမ္သြားလည္စဥ္ကပါ။
က်မ ႏွင့္ ေယာကၡမ ေတာင္သြားေျမာက္သြား ေလွ်ာက္သြားၾကသည္။ တေန ့ေတာ့ ေယာကၡမ ရဲ ့ မိတ္ေဆြ သမီး က ေဆးရံုမွာ ခေလးေမြးတာ သတင္းသြားေမးၾကသည္။ အဲဒီ အမရဲ ့ အေဒၚက ေဆးရံုက စစ္စတာ ျဖစ္သည္။ က်မတို ့သြားေတာ့ ခြဲခန္းထဲ ထြက္ခါစ ျဖစ္သည္။ ေဘးမွာ အမ်ိဳးေတြ မိတ္ေဆြေတြ ဆရာမ ေတြ၀ိုင္းလိုပါ။ သိပ္မၾကာမိ ေနာက္တေယာက္ ခြဲခန္းထဲက ထြက္လာသည္။ ပိုက္တန္းလန္း ႏွင့္ အသက္ ၂၀ ခန္ ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူေဘးမွာ အဖြားၾကီး တစ္ေယာက္ အထုတ္ ကေလး ပိုက္ျပီး ရပ္ေနတာ ကလြဲလို ့ တစ္ေယာက္မွာ မရွိေပ။ ဆရာမ ေတြက ေဘးက အဖြားကို ဟိုလို လုပ္ ဒီလို လုပ္ ေျပာေတာ့ အဖြားၾကီး ကလည္း ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားပံုရသည္။ ဘာမွ မလုပ္ဘဲ ငုတ္တုတ္ေမ့ေနသလို ရပ္ေနသည္။ က်မ ႏွင့္ ေယာကၡမ ႏွစ္ေယာက္သား ၾကည့္ရတာ အျမင္မေတာ္တာ နဲ ့ ကူညီ အံုးမွ ဆိုျပီး ေယာကၡမ က အဖြားၾကီးရဲ ့ အထုတ္ကိုယူျပီး နီး ရာ ကုတင္တြင္ ကိုသြား ျပီး အထုတ္ထဲက ေစာင္ေတြ ထမိန္ ေတြ ကို ခင္းလိုက္သည္။ က်မ ႏွင့္ အလုပ္သမား တစ္ေယာက္က ေကာင္မေလးကို အတူမျပီး ကုတင္ေျပာင္းေပးလိုက္သည္( ခြဲ ခန္ း တြန္းလွည္း ကုတင္မွ)။ ထို အခ်ိန္ အထိ ေဘးနား က အဖြား က ဘာလုပ္လို ဘာကိုင္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနတုန္းပင္ ။ က်မ တို ့ ကလဲ လာရင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေမ့သြားၾကျပီး အနီး အနားက ဆရာမကို စပ္စုလိုက္ၾကသည္။ ကေလးမက ေတာ္ေတာ္ေတာက် တဲ ့ေဒသ ကလာတဲ့ အေၾကာင္း ဗိုက္ေအာင့္လို ေဆးရံုလာျပရင္း မေမ်ာ္လင့္ ဘဲ သားအိမ္ျခစ္လိုက္ရေၾကာင္း သူ ေယာက်ာ္းက ပိုက္ဆံျပန္သြားယူေနျပီး ေဘးနား က အဖြားက သူ အေမျဖစ္ေၾကာင္း ေတာကလာသျဖင့္ ဘာတခု မွ မသိေၾကာင္းေျပာျပသည္။ ေနာက္ ဆရာမက ဆက္ေျပာျပသည္ အဖြားၾကီးက တကယ့္ကို အူတူတူ နဲ ့ မနက္ တုန္း က ဆရာမ တစ္ေယာက္က သန္ ့ရွင္းေရး လုပ္မယ္ ဘယ္အခန္းကို သြားလိုက္ပါဆို ျပီး ( ခြဲခန္းထဲ၀င္မည္သူမ်ားသည္ အေမြးအမွ်င္မ်ား ရိတ္ရန္ အခန္း) ကို သြားခိုင္းလိုက္တာ လူနာက မသြားဘဲ အဖြားၾကီး က တံျမက္စည္းကိုင္ျပီး သြားလိုက္ သတဲ ့ အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ သန္ ့ရွင္းေရး လုပ္သူေတြကလဲ အခန္းထဲ ၀င္လာေတာ့ လူနာထင္ျပီး အဖြားၾကီးကို ရိတ္ေပးလိုက္သတဲ့ ေနာက္ေတာ့ ေကာင္မေလးကို ခြဲခန္းထဲ ေခၚျပီး ဆရာ၀န္ေတြ ခြဲစိပ္ မယ္ ျပင္ဆင္ၾကေတာ့မွ အေမႏွင့္ သမီး မွား ရိတ္မိမွန္း သိ လိုက္ရတာေလ ဆိုျပီး ဆရာမ ကေျပာျပေတာ့ က်မတို ့ ႏွစ္ေယာက္ ရီလိုက္ၾကတာ ေနာက္မွ လာရင္း ကိစၥကို သတိရသြားျပီး ခုဏ အမ ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မရွိေတာ့ေပ။ သီးသန္ ့ အခန္းထဲ ေရာက္သြားျပီ။ လမ္းမွာ ေျပာလိုက္ ရီလိုက္နဲ ့ အခန္းလိုက္ရွာရေသးသည္။ အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ထိုဇာတ္လမ္းကို ခေလးေမြးတဲ ့ အမက လဲ သိႏွင့္ျပီးသား သို ့ေသာ္ ဗိုက္ခြဲ ထား ေသာေၾကာင့္ ရီခ်င္တိုင္း ရီလို မရေပ။ သူ ကလည္း သူမ်ားရီ လၽင္ လိုက္ရီခ်င္သတဲ ့ ဒါနဲ့ က်မ ႏွင့္ ေယာကၡမ ရီခ်င္စိတ္ကို မနည္း ေအာင့္ထားရေသးသည္။ အဖြား ၾကီး ကလဲ ေတာ ကဆိုေတာ့ သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္မယ္ဆိုတာ ပံုမွန္ အိမ္သန္ ့ရွင္းေရး အခန္း သန္ ့ရွင္း ေရးလုပ္တာ ထင္ပံုရသည္။ သူ ့ခမ်ာ ေနရင္းထိုင္ရင္း ေျပာင္သြားရရွာသည္။
က်မ ႏွင့္ ေယာကၡမ ေတာင္သြားေျမာက္သြား ေလွ်ာက္သြားၾကသည္။ တေန ့ေတာ့ ေယာကၡမ ရဲ ့ မိတ္ေဆြ သမီး က ေဆးရံုမွာ ခေလးေမြးတာ သတင္းသြားေမးၾကသည္။ အဲဒီ အမရဲ ့ အေဒၚက ေဆးရံုက စစ္စတာ ျဖစ္သည္။ က်မတို ့သြားေတာ့ ခြဲခန္းထဲ ထြက္ခါစ ျဖစ္သည္။ ေဘးမွာ အမ်ိဳးေတြ မိတ္ေဆြေတြ ဆရာမ ေတြ၀ိုင္းလိုပါ။ သိပ္မၾကာမိ ေနာက္တေယာက္ ခြဲခန္းထဲက ထြက္လာသည္။ ပိုက္တန္းလန္း ႏွင့္ အသက္ ၂၀ ခန္ ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူေဘးမွာ အဖြားၾကီး တစ္ေယာက္ အထုတ္ ကေလး ပိုက္ျပီး ရပ္ေနတာ ကလြဲလို ့ တစ္ေယာက္မွာ မရွိေပ။ ဆရာမ ေတြက ေဘးက အဖြားကို ဟိုလို လုပ္ ဒီလို လုပ္ ေျပာေတာ့ အဖြားၾကီး ကလည္း ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားပံုရသည္။ ဘာမွ မလုပ္ဘဲ ငုတ္တုတ္ေမ့ေနသလို ရပ္ေနသည္။ က်မ ႏွင့္ ေယာကၡမ ႏွစ္ေယာက္သား ၾကည့္ရတာ အျမင္မေတာ္တာ နဲ ့ ကူညီ အံုးမွ ဆိုျပီး ေယာကၡမ က အဖြားၾကီးရဲ ့ အထုတ္ကိုယူျပီး နီး ရာ ကုတင္တြင္ ကိုသြား ျပီး အထုတ္ထဲက ေစာင္ေတြ ထမိန္ ေတြ ကို ခင္းလိုက္သည္။ က်မ ႏွင့္ အလုပ္သမား တစ္ေယာက္က ေကာင္မေလးကို အတူမျပီး ကုတင္ေျပာင္းေပးလိုက္သည္( ခြဲ ခန္ း တြန္းလွည္း ကုတင္မွ)။ ထို အခ်ိန္ အထိ ေဘးနား က အဖြား က ဘာလုပ္လို ဘာကိုင္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနတုန္းပင္ ။ က်မ တို ့ ကလဲ လာရင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေမ့သြားၾကျပီး အနီး အနားက ဆရာမကို စပ္စုလိုက္ၾကသည္။ ကေလးမက ေတာ္ေတာ္ေတာက် တဲ ့ေဒသ ကလာတဲ့ အေၾကာင္း ဗိုက္ေအာင့္လို ေဆးရံုလာျပရင္း မေမ်ာ္လင့္ ဘဲ သားအိမ္ျခစ္လိုက္ရေၾကာင္း သူ ေယာက်ာ္းက ပိုက္ဆံျပန္သြားယူေနျပီး ေဘးနား က အဖြားက သူ အေမျဖစ္ေၾကာင္း ေတာကလာသျဖင့္ ဘာတခု မွ မသိေၾကာင္းေျပာျပသည္။ ေနာက္ ဆရာမက ဆက္ေျပာျပသည္ အဖြားၾကီးက တကယ့္ကို အူတူတူ နဲ ့ မနက္ တုန္း က ဆရာမ တစ္ေယာက္က သန္ ့ရွင္းေရး လုပ္မယ္ ဘယ္အခန္းကို သြားလိုက္ပါဆို ျပီး ( ခြဲခန္းထဲ၀င္မည္သူမ်ားသည္ အေမြးအမွ်င္မ်ား ရိတ္ရန္ အခန္း) ကို သြားခိုင္းလိုက္တာ လူနာက မသြားဘဲ အဖြားၾကီး က တံျမက္စည္းကိုင္ျပီး သြားလိုက္ သတဲ ့ အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ သန္ ့ရွင္းေရး လုပ္သူေတြကလဲ အခန္းထဲ ၀င္လာေတာ့ လူနာထင္ျပီး အဖြားၾကီးကို ရိတ္ေပးလိုက္သတဲ့ ေနာက္ေတာ့ ေကာင္မေလးကို ခြဲခန္းထဲ ေခၚျပီး ဆရာ၀န္ေတြ ခြဲစိပ္ မယ္ ျပင္ဆင္ၾကေတာ့မွ အေမႏွင့္ သမီး မွား ရိတ္မိမွန္း သိ လိုက္ရတာေလ ဆိုျပီး ဆရာမ ကေျပာျပေတာ့ က်မတို ့ ႏွစ္ေယာက္ ရီလိုက္ၾကတာ ေနာက္မွ လာရင္း ကိစၥကို သတိရသြားျပီး ခုဏ အမ ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မရွိေတာ့ေပ။ သီးသန္ ့ အခန္းထဲ ေရာက္သြားျပီ။ လမ္းမွာ ေျပာလိုက္ ရီလိုက္နဲ ့ အခန္းလိုက္ရွာရေသးသည္။ အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ထိုဇာတ္လမ္းကို ခေလးေမြးတဲ ့ အမက လဲ သိႏွင့္ျပီးသား သို ့ေသာ္ ဗိုက္ခြဲ ထား ေသာေၾကာင့္ ရီခ်င္တိုင္း ရီလို မရေပ။ သူ ကလည္း သူမ်ားရီ လၽင္ လိုက္ရီခ်င္သတဲ ့ ဒါနဲ့ က်မ ႏွင့္ ေယာကၡမ ရီခ်င္စိတ္ကို မနည္း ေအာင့္ထားရေသးသည္။ အဖြား ၾကီး ကလဲ ေတာ ကဆိုေတာ့ သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္မယ္ဆိုတာ ပံုမွန္ အိမ္သန္ ့ရွင္းေရး အခန္း သန္ ့ရွင္း ေရးလုပ္တာ ထင္ပံုရသည္။ သူ ့ခမ်ာ ေနရင္းထိုင္ရင္း ေျပာင္သြားရရွာသည္။
Saturday 2 July 2011
ေစ်း၀ယ္ျခင္း
Fair price ( shopping center) တြင္ fri, sat, sun day ရက္ မ်ားတြင္ ေစ်းေလ်ာ့ သျဖင့္ ေစ်းသြား၀ယ္သည္။ ၀ယ္ျပီး ျပန္ တြက္ၾကည့္ေတာ့ 15. 85 က်ပ္ ဖိုး ၀ယ္တာ 3.75 က်ပ္သက္သာေလရာ
ေဘာင္ခ်ာျပန္ၾကည့္ျပီး ေတာ္ေတာ္
ေပ်ာ္သြားသည္။ ဆိုင္ထဲ စ၀င္က တည္းက အ၀ါေရာင္ ကပ္ ( ေစ်းေလ်ာ့) ထားတာဘဲ ၾကည့္ ၀ယ္လာျခင္းျဖစ္သည္။ အရင္တုန္းက ေတာ့က်မ အခုလို မဟုတ္ပါ။ အခုေတာ့ တေန ့တေန ့ သက္သာရာသက္သာေၾကာင္းကိုသာ အျမဲေတြးေလသည္။ စကၤာပူ ေရာက္လာျပီး အိမ္ငွားခကို ျမန္မာေငြႏွင့္ ျပန္တြက္မိလိုက္ ကတည္းက ထိုကဲ့သို ့ျဖစ္သြားသည္။ အခုလို အသိတရားရေနတာ အဖြား ေသရာက ျပန္မ်ား ထၾကည့္ႏိုင္လွ်င္ ၀မ္းသာ ပီတိ ျဖစ္လို ့ ဆံုးမွာ မဟုတ္ေပ။ အဖိုး ႏွင့္ အဖြားက အရာရာတိုင္း နီးပါး ေစ့စပ္ေသခ်ာသည္။ အဖြားဆိုလွ်င္ စံခ်ိန္မီ ရံဳတင္မက စံလြန္ ကပ္ေစးနည္း သည့္အထဲပါေလသည္။ သူတို ့ႏွစ္ ေယာက္ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးလိုက္ေသာ က်မ သည္ ပိုက္ဆံကို မခ်စ္တတ္သလို ပစၥည္း ဥစၥၥာ ကိုလည္း ႏွေမ်ာ ရေကာင္းမွန္း မသိေပ။ ေတြ ့ကရာ မစဥ္းမစား ၀ယ္တတ္ျပီး မ်ားလာလွ်င္သူမ်ားကိုေပးလိုက္သည္။ ေပ်ာက္ရင္ေတာင္ေပ်ာက္သြားမွန္း မသိသည့္ အထိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရာမွာ ေတာ္သည္။ မွတ္မွတ္ရရ မွတ္မိတာတခုေတာ့ရွိသည္။ ခရီးသြားရင္ ငါးမူးသား ဟန္းခ်ိန္း တခုေပ်ာက္ဖူးသည္။ မိနစ္ပိုင္းေလာက္ေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲရသည္။ ျပီးေတာ့ ပစၥည္း သခၤါရ လူ သခၤါရ ဘဲလို ့ေတြးလိုက္သည္။ ဒီ အေၾကာင္း အဖြားေသသည့္ အထိ မသိသြားေပ။ သိလွ်င္ေတာ့ တက္ခ်က္ သြားႏိုင္သျဖင့္ က်မ မေျပာခဲ့ပါ။က်မေယာက်ာ္းေတာ့ သိသည္ သို ့ေသာ္ သူကလဲ သူ ့ထက္ကဲ ဆုိေတာ့ စိတ္ေတာင္မ၀င္စားေပ။ သူ ကလဲ အရင္ နယ္ေတြမွာ ခရီး ထြက္ျပီး အလုပ္လုပ္ရတုန္းကဆို တခ်ိဳ ့ ခေလးေမြးျပီး အႏွီးထုတ္ဖို ့ မရွိလွ်င္ သူ ့ပုဆိုးေတြ အကုန္ေပးခဲ့တတ္သည္။ က်မထက္ေတာင္ ရက္ေရာ စြန္ ့ၾကဲႏိုင္သူျဖစ္သည္။ ေသြးလဲ မၾကာခဏလွဴ တတ္သည္ ။ သူတပါးကို အလြန္ကူညီတတ္ေလရာ က်မ က ဘာလို ့ ဒီေလာက္ စိတ္ေကာင္းရွိ ေနတာလဲ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူက ရည္မွန္းခ်က္ ၾကီးေလသည္။ ေနာင္ဘ၀တြင္ သၾကားမင္း ျဖစ္ခ်င္သတဲ ့။ ထို ့ေၾကာင့္ ၾကိဳးစား ပမ္းစား ပါရမီျဖည့္ေနေလသည္။ က်မလည္း ေတြးမိပါသည္ ဒီလို ေခတ္ ကာလ ၾကီးမွာ လူလာ ျဖစ္ရတဲ့ သူဆိုေတာ့ ထီေတြ ဘာေတြ ေပါက္တာေတာင္မွ တဖက္ ေလးငါးရာေတြ ဘာေတြ မ ေျပာ နဲ ့ ေလးငါး ေယာက္ေတာင္ တပတ္ ေလာက္ရႏိုင္ရင္ ကံေကာင္းဆိုေတာ့ သူ ့ခမ်ာေပ ေနာက္ ဘ၀ အထိ ေစာင့္ ေနရရွာ တာေပါ့ေလ။ သနားမိပါသည္။
ေဘာင္ခ်ာျပန္ၾကည့္ျပီး ေတာ္ေတာ္
ေပ်ာ္သြားသည္။ ဆိုင္ထဲ စ၀င္က တည္းက အ၀ါေရာင္ ကပ္ ( ေစ်းေလ်ာ့) ထားတာဘဲ ၾကည့္ ၀ယ္လာျခင္းျဖစ္သည္။ အရင္တုန္းက ေတာ့က်မ အခုလို မဟုတ္ပါ။ အခုေတာ့ တေန ့တေန ့ သက္သာရာသက္သာေၾကာင္းကိုသာ အျမဲေတြးေလသည္။ စကၤာပူ ေရာက္လာျပီး အိမ္ငွားခကို ျမန္မာေငြႏွင့္ ျပန္တြက္မိလိုက္ ကတည္းက ထိုကဲ့သို ့ျဖစ္သြားသည္။ အခုလို အသိတရားရေနတာ အဖြား ေသရာက ျပန္မ်ား ထၾကည့္ႏိုင္လွ်င္ ၀မ္းသာ ပီတိ ျဖစ္လို ့ ဆံုးမွာ မဟုတ္ေပ။ အဖိုး ႏွင့္ အဖြားက အရာရာတိုင္း နီးပါး ေစ့စပ္ေသခ်ာသည္။ အဖြားဆိုလွ်င္ စံခ်ိန္မီ ရံဳတင္မက စံလြန္ ကပ္ေစးနည္း သည့္အထဲပါေလသည္။ သူတို ့ႏွစ္ ေယာက္ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးလိုက္ေသာ က်မ သည္ ပိုက္ဆံကို မခ်စ္တတ္သလို ပစၥည္း ဥစၥၥာ ကိုလည္း ႏွေမ်ာ ရေကာင္းမွန္း မသိေပ။ ေတြ ့ကရာ မစဥ္းမစား ၀ယ္တတ္ျပီး မ်ားလာလွ်င္သူမ်ားကိုေပးလိုက္သည္။ ေပ်ာက္ရင္ေတာင္ေပ်ာက္သြားမွန္း မသိသည့္ အထိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရာမွာ ေတာ္သည္။ မွတ္မွတ္ရရ မွတ္မိတာတခုေတာ့ရွိသည္။ ခရီးသြားရင္ ငါးမူးသား ဟန္းခ်ိန္း တခုေပ်ာက္ဖူးသည္။ မိနစ္ပိုင္းေလာက္ေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲရသည္။ ျပီးေတာ့ ပစၥည္း သခၤါရ လူ သခၤါရ ဘဲလို ့ေတြးလိုက္သည္။ ဒီ အေၾကာင္း အဖြားေသသည့္ အထိ မသိသြားေပ။ သိလွ်င္ေတာ့ တက္ခ်က္ သြားႏိုင္သျဖင့္ က်မ မေျပာခဲ့ပါ။က်မေယာက်ာ္းေတာ့ သိသည္ သို ့ေသာ္ သူကလဲ သူ ့ထက္ကဲ ဆုိေတာ့ စိတ္ေတာင္မ၀င္စားေပ။ သူ ကလဲ အရင္ နယ္ေတြမွာ ခရီး ထြက္ျပီး အလုပ္လုပ္ရတုန္းကဆို တခ်ိဳ ့ ခေလးေမြးျပီး အႏွီးထုတ္ဖို ့ မရွိလွ်င္ သူ ့ပုဆိုးေတြ အကုန္ေပးခဲ့တတ္သည္။ က်မထက္ေတာင္ ရက္ေရာ စြန္ ့ၾကဲႏိုင္သူျဖစ္သည္။ ေသြးလဲ မၾကာခဏလွဴ တတ္သည္ ။ သူတပါးကို အလြန္ကူညီတတ္ေလရာ က်မ က ဘာလို ့ ဒီေလာက္ စိတ္ေကာင္းရွိ ေနတာလဲ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူက ရည္မွန္းခ်က္ ၾကီးေလသည္။ ေနာင္ဘ၀တြင္ သၾကားမင္း ျဖစ္ခ်င္သတဲ ့။ ထို ့ေၾကာင့္ ၾကိဳးစား ပမ္းစား ပါရမီျဖည့္ေနေလသည္။ က်မလည္း ေတြးမိပါသည္ ဒီလို ေခတ္ ကာလ ၾကီးမွာ လူလာ ျဖစ္ရတဲ့ သူဆိုေတာ့ ထီေတြ ဘာေတြ ေပါက္တာေတာင္မွ တဖက္ ေလးငါးရာေတြ ဘာေတြ မ ေျပာ နဲ ့ ေလးငါး ေယာက္ေတာင္ တပတ္ ေလာက္ရႏိုင္ရင္ ကံေကာင္းဆိုေတာ့ သူ ့ခမ်ာေပ ေနာက္ ဘ၀ အထိ ေစာင့္ ေနရရွာ တာေပါ့ေလ။ သနားမိပါသည္။
Friday 1 July 2011
" ဦးေႏွာက္ေျခာက္ လိုက္တာ "
တခါတေလ ျပည့္ျပည့္ တေယာက္ ေတာင္ေမး ေျမာက္ ေမး ေမးတာ ေျဖရတာလဲ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ လိုက္တာ အလုပ္လုပ္စဥ္ တုန္းက စာက်က္ရတုန္းက ထက္ေတာင္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ ေသးသည္ ဟု ေတြးမိသည္။ ထို ့ေၾကာင့္ ဒီ " ဦးေႏွာက္ေျခာက္ တယ္" ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို စတင္ၾကားဖူးခဲ့တာေလးကို အမွတ္ရမိသည္။
က်မ ဒုတိယ တန္း စတက္တဲ့ ေန ့တေန ့ပါ။ ဆရာမ က အသစ္ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္က ေျပာင္းလာသည့္ ဆရာမျဖစ္ျပီး အသားျဖဴျဖဴ ႏွင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။ ပထမဆံုး ေန ့ ျဖစ္၍ ဆရာမ အလုပ္ရွုပ္ေနသည္။ ေက်ာင္းသားေတြကို နာမည္ေခၚလိုက္ ဖတ္စာအုပ္ေတြ ေပးလိုက္ စာရင္းမွတ္လိုက္ လုပ္ေနသည္။ က်မ က ေရွ့ဆံုးတန္းမွာ ထုိင္ေနသည့္အတြက္ ဆရာမ ခံုႏွင့္ ကပ္ေနသည္။ က်မ လဲ ဆရာမလုပ္တာ ကိုင္တာေတြ ကို ရုပ္ရွင္မင္းသမီး ကိုၾကည့္သလို ထိုင္ၾကည့္ေနသည္။ ဒီလိုနဲ ့ က်မ ၾကည့္ေနစဥ္ ဆရာမက ေဘာပင္ကို ဆံပင္ၾကားထဲထိုးျပီး ေခါင္းကုတ္ သလို လုပ္ရင္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ လိုက္တာ ဆိုျပီး သူဘာသာသူ ေျပာလိုက္သည္။ ထိုအခါ က်မ ဆရာမေျပာသည့္ " ဦးေႏွာက္ေျခာက္ လိုက္တာ " ဆိုသည့္ စကားကို အလြန္စိတ္၀င္စားသြားသည္။ ဒီ စကားလံုး ကို အခု မွ စၾကားဖူးျခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္မွာ အဖိုးတို ့အဖြား တို ့ေျပာတာ တျခားသူ ေတြေျပာတာ တခါမွ မၾကားဖူးေပ။ ထုိ စကားလံုး၏ အဓိပၸါယ္ ကို လဲေသခ်ာမသိေပ။ သို ့ေသာ္ ဆရာမ အသစ္ ေျပာလိုက္သည့္ ထူးထူးဆန္းဆန္း စကားလံုးကို သေဘာက်သြားသည္။ ဒီလို နဲ ့ ဆရာမ စတိုင္အတိုင္း ခဲတံ ေခါင္းထဲ ထိုးလိုက္ " ဦးေႏွာက္ေျခာက္ လိုက္တာ " လို ့ တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္နဲ ့ ကိုယ္ဟာကိုယ္ သေဘာေတြက်ေနေလသည္။ ေနာက္ စေန တနဂၤေႏြ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ အိမ္တြင္ ၀မ္းကြဲ ေမာင္ႏွမမ်ား ႏွင့္ ေဆာ့ ကစားရင္း သတိရတဲ့ အခါ ေတြ ့ကရာ တုတ္ေခ်ာင္း ေကာက္ျပီး ေခါင္းကို ထိုးလိုက္ " ဦးေႏွာက္ေျခာက္ လိုက္တာ "ေျပာလိုက္ လုပ္ေလသည္။ က်မ စိတ္ထဲမွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း စကားလံုးကို ေျပာျပီး က်န္တဲ ့ေမာင္ႏွမေတြ ေရွ့မွာ ၾကြားခ်င္တာလဲပါေလသည္။ ၀မ္းကြဲ ေတြ ထဲ မွာ က်မ က အၾကီးဆံုးျဖစ္ေလသည္။ တခါ ႏွစ္ခါ မဟုတ္ ေျပာ ေနေသာေၾကာင့္ ညီမ တေယာက္က က်မကို " ဦးေႏွာက္ေျခာက္ လိုက္တာ " ဆိုတာ ဘာလဲလို ့ေမးလိုက္သည္။ ထိုအခါမွ ဒုကၡ ဘဲ ေျပာသာေျပာေနတာ ထို စကားရဲ့ အဓိပၸါယ္ ကို မသိေပ။ သို ့ေသာ္ မသိဘူးလို ့လဲ မေျပာခ်င္ေပ။ ထို ့ေၾကာင့္ စဥ္းစားလိုက္သည္ ဆရာမ ဒီ စကားေျပာတုန္းက ေခါင္းကို ေဘာပင္နဲ ့ထိုးျပီး ေျပာတာကို သတိရသြားသျဖင့္ " ဦးေႏွာက္ေျခာက္ လိုက္တာ " ဆိုတာ ေခါင္းယားလိုက္တာ လို ့ေျပာတာ မွတ္ထားက် ဆိုျပီး ခပ္ခပ္တည္တည္နဲ ့ရႊီးလိုက္သည္။ သူကလဲ ဆက္မေမးေတာ့ေပ။
ထိုေၾကာင့္ စာအုပ္ေတြထဲ က ကေလးမ်ားသည္ အတုခိုးတာျမန္ေလသည္ ဆိုတာ သတိရမိသည္။ ( အျမဲ တလြဲ တေခ်ာ္ လုပ္ေနၾကဆိုေတာ့) ျပည့္ျပည့္ ေရွ ့ ေပါက္တတ္ကရ မလုပ္မိ မေျပာမိေအာင္ သတိထားအံုးမွ လို ့ေတြးမိသည္။
က်မ ဒုတိယ တန္း စတက္တဲ့ ေန ့တေန ့ပါ။ ဆရာမ က အသစ္ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္က ေျပာင္းလာသည့္ ဆရာမျဖစ္ျပီး အသားျဖဴျဖဴ ႏွင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။ ပထမဆံုး ေန ့ ျဖစ္၍ ဆရာမ အလုပ္ရွုပ္ေနသည္။ ေက်ာင္းသားေတြကို နာမည္ေခၚလိုက္ ဖတ္စာအုပ္ေတြ ေပးလိုက္ စာရင္းမွတ္လိုက္ လုပ္ေနသည္။ က်မ က ေရွ့ဆံုးတန္းမွာ ထုိင္ေနသည့္အတြက္ ဆရာမ ခံုႏွင့္ ကပ္ေနသည္။ က်မ လဲ ဆရာမလုပ္တာ ကိုင္တာေတြ ကို ရုပ္ရွင္မင္းသမီး ကိုၾကည့္သလို ထိုင္ၾကည့္ေနသည္။ ဒီလိုနဲ ့ က်မ ၾကည့္ေနစဥ္ ဆရာမက ေဘာပင္ကို ဆံပင္ၾကားထဲထိုးျပီး ေခါင္းကုတ္ သလို လုပ္ရင္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ လိုက္တာ ဆိုျပီး သူဘာသာသူ ေျပာလိုက္သည္။ ထိုအခါ က်မ ဆရာမေျပာသည့္ " ဦးေႏွာက္ေျခာက္ လိုက္တာ " ဆိုသည့္ စကားကို အလြန္စိတ္၀င္စားသြားသည္။ ဒီ စကားလံုး ကို အခု မွ စၾကားဖူးျခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္မွာ အဖိုးတို ့အဖြား တို ့ေျပာတာ တျခားသူ ေတြေျပာတာ တခါမွ မၾကားဖူးေပ။ ထုိ စကားလံုး၏ အဓိပၸါယ္ ကို လဲေသခ်ာမသိေပ။ သို ့ေသာ္ ဆရာမ အသစ္ ေျပာလိုက္သည့္ ထူးထူးဆန္းဆန္း စကားလံုးကို သေဘာက်သြားသည္။ ဒီလို နဲ ့ ဆရာမ စတိုင္အတိုင္း ခဲတံ ေခါင္းထဲ ထိုးလိုက္ " ဦးေႏွာက္ေျခာက္ လိုက္တာ " လို ့ တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္နဲ ့ ကိုယ္ဟာကိုယ္ သေဘာေတြက်ေနေလသည္။ ေနာက္ စေန တနဂၤေႏြ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ အိမ္တြင္ ၀မ္းကြဲ ေမာင္ႏွမမ်ား ႏွင့္ ေဆာ့ ကစားရင္း သတိရတဲ့ အခါ ေတြ ့ကရာ တုတ္ေခ်ာင္း ေကာက္ျပီး ေခါင္းကို ထိုးလိုက္ " ဦးေႏွာက္ေျခာက္ လိုက္တာ "ေျပာလိုက္ လုပ္ေလသည္။ က်မ စိတ္ထဲမွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း စကားလံုးကို ေျပာျပီး က်န္တဲ ့ေမာင္ႏွမေတြ ေရွ့မွာ ၾကြားခ်င္တာလဲပါေလသည္။ ၀မ္းကြဲ ေတြ ထဲ မွာ က်မ က အၾကီးဆံုးျဖစ္ေလသည္။ တခါ ႏွစ္ခါ မဟုတ္ ေျပာ ေနေသာေၾကာင့္ ညီမ တေယာက္က က်မကို " ဦးေႏွာက္ေျခာက္ လိုက္တာ " ဆိုတာ ဘာလဲလို ့ေမးလိုက္သည္။ ထိုအခါမွ ဒုကၡ ဘဲ ေျပာသာေျပာေနတာ ထို စကားရဲ့ အဓိပၸါယ္ ကို မသိေပ။ သို ့ေသာ္ မသိဘူးလို ့လဲ မေျပာခ်င္ေပ။ ထို ့ေၾကာင့္ စဥ္းစားလိုက္သည္ ဆရာမ ဒီ စကားေျပာတုန္းက ေခါင္းကို ေဘာပင္နဲ ့ထိုးျပီး ေျပာတာကို သတိရသြားသျဖင့္ " ဦးေႏွာက္ေျခာက္ လိုက္တာ " ဆိုတာ ေခါင္းယားလိုက္တာ လို ့ေျပာတာ မွတ္ထားက် ဆိုျပီး ခပ္ခပ္တည္တည္နဲ ့ရႊီးလိုက္သည္။ သူကလဲ ဆက္မေမးေတာ့ေပ။
ထိုေၾကာင့္ စာအုပ္ေတြထဲ က ကေလးမ်ားသည္ အတုခိုးတာျမန္ေလသည္ ဆိုတာ သတိရမိသည္။ ( အျမဲ တလြဲ တေခ်ာ္ လုပ္ေနၾကဆိုေတာ့) ျပည့္ျပည့္ ေရွ ့ ေပါက္တတ္ကရ မလုပ္မိ မေျပာမိေအာင္ သတိထားအံုးမွ လို ့ေတြးမိသည္။
Subscribe to:
Posts (Atom)