Monday 8 August 2011

ေၾကြးသစ္ ႏွင့္ ေၾကြးေဟာင္း


က်မ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္ပါသည္။ သို ့ေသာ္လည္း ေသာကျဖစ္စရာေတြ ကား ၾကံဳရဆံုရ၏။ 
သံရံုးမွာ အခြန္ေဆာင္ရျခင္း က ဘယ္သူအတြက္မွ ဒုကၡ မေသးပါ။ ဘာဘဲေျပာေျပာ မနက္ အေစာၾကီး ၆ နာရီ ေလာက္ကတည္းက အလုပ္သြားရ အလုပ္ျပန္ခ်ိန္က ညေန မဟုတ္ေတာ့ ည ၈ နာရီ ၉ နာရီ ေလာက္မွ အိမ္ျပန္ ေရာက္ ဒီလို ရွာရတဲ့ ပိုက္ဆံဆိုေတာ့ ဘယ္သူ မဆို ႏွေမ်ာ မိမွာဘဲ။ ပစ္စပို ့ သက္တမ္းကလည္း ၃ ႏွစ္ ဆို ျမန္သလိုပါဘဲ။ မတို းလို ့မွ မျဖစ္ေတာ့ မေပးခ်င္လို ့ဘယ္ ရမလဲ။  ေတြးၾကည့္ရင္ စိတ္မသက္သာစရာပါဘဲ မေပးခ်င္ဘဲ ေပးရ မကုန္ခ်င္ဘဲကုန္ရတဲ့ ေငြအတြက္ လူတိုင္းေသာကေရာက္မိမွာပါဘဲ။ မျဖစ္မေနလုပ္ရမည့္ အလုပ္တခုအတြက္ ေသာက အစား စိတ္ေျဖရာ စဥ္းစားမိပါသည္။  သံသရာမွာ က်မ တို ့ သူတပါး မေပးခ်င္ တဲ့ အရာေတြ ယူခဲ့မိမွာပါဘဲ။ ၀ဋ္ေၾကြးလို သေဘာထားျပီး အေၾကြးေတြ ဆပ္ေနရတာလို့ ေတြး ၾကည့္လိုက္သည္။ အေၾကြးဆိုေတာ့  ျမန္ျမန္ဆပ္ ေတာ့ ျမန္ျမန္ေက်တာေပါ့ ဆိုေတာ့ စိတ္သက္သာသြားသလို ပါဘဲ ။ ျမတ္ဗုဒ ၶ ၏ ေက်းဇူးတရားေတြပါ။  အက်ိဳးတရားတိုင္းအတြက္ အေၾကာင္းတရားေတြ ရွိေနလို ့  စိတ္ေျဖရာရွိေနတာပါ။  
လြန္ခဲ့သည့္ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္က အေၾကာင္းျပန္ေတြးမိပါသည္။ က်မ အေမက အစိုးရ၀န္ထမ္း အဲဒီအခ်ိန္က ရံုးအုပ္လစာက ၁၀၀၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ဘဲရသည္။ အေမတို ့ေတာ္ေတာ့္ ကိုအဆင္မေျပေပ။ ၀န္ထမ္းေကာင္းဆိုေတာ့ ပိုျပီး အဆင္မေျပပါ။ က်မ က အဖိုးအဖြားနဲ ့ အတူေနေတာ့ သိပ္ျပီးမခံစားရပါ။ အဲဒီတုန္းက ၀န္ထမ္း ဘယ္သူမွ မလုပ္ခ်င္ပါ။ အေမက ဇြဲေကာင္းတယ္ေခၚရမလား ေလာကဓံ ကိုခံႏိုင္တယ္ ေခၚရမလား ၀န္ထမ္း အလုပ္ဘဲ စြဲစြဲျမဲျမဲ လုပ္လာခဲ့သည္။ အခုအခ်ိန္ ၀န္ထမ္းလစာေတြတိုးေတာ့ အေမ အရင္ကထက္ အဆင္ေျပပါသည္။ သူေဌးေတာ့ မျဖစ္ပါ။
က်မ လည္း ေမ်ာ္လင့္ထားပါသည္။ က်မ တို ့ႏိုင္ငံ ေနာင္ လာမဲ့ ႏွစ္ေတြမွာ ဒီထက္ပို အဆင္ေျပျပီး စနစ္ေတြေျပာင္း သြားပါေစ။ အခြန္ ၂ ထပ္ ေဆာင္ရတာေတြ မရွိေတာ့ဘဲ ပတ္စပို ့ သက္တမ္း ၁၀ ႏွစ္ျဖစ္သြားပါေစ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ဆုေတာင္းမိပါသည္။ က်မတို ့ ၀ဋ္ေၾကြးေတြ ေက်တဲ့ တေန ့ ျဖစ္လာေကာင္းပါရဲ ့ ေၾကြးသစ္ေတြ မယူရတဲ့ ဘ၀ဆိုရင္ေတာ့ တေန ့ေန့ ေတာ့ ေရာက္လာအံုးမွာပါ။   

Monday 1 August 2011

က်မ ႏွင့္ ပိုးဟပ္

စကၤာပူတြင္ ပိုးဟပ္ေပါသည္။ ေရာက္စက မသိသာ ေပ ။ သို ့ေသာ္ အိမ္တြင္ တျဖည္းျဖည္း မ်ားလာ ေသာေၾကာင့္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားရသည္။ ေစ်းဆိုင္ေတြမွာ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ့ cockroaches killer ဆိုတာ ကိုလည္း မသံုးခ်င္ပါ killer ဆိုတာပါေနေသာေၾကာင့္ပါ။ ဆက္ရွာၾကည့္ေတာ့ cockroaches trap ဆိုတာကိုေတြ ့သည္ killer ဆိုတာ မပါေပ။ ထို ့ေၾကာင့္ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ၀ိနည္းလြတ္တာဘဲ ဆိုျပီး ၀ယ္လာသည္။ အိမ္ေရာက္လို ့ဖြင့္ ၾကည့္ေတာ့ ကတ္ထူ ဗူးေသးေသး ျပားျပားေလး ေအာက္ေျခမွ ခြာပါ ဆိုတာေလး ခြာလိုက္ေတာ့ ေကာ္ျဖစ္ေနသည္။ ပိုးဟပ္ကို ေကာ္နဲ့ ကပ္ျပီးဖမ္းတဲ့ သေဘာပါ။ သို ့နဲ ့ တရားခံ ရွာအံုးမွ ဆိုျပီး က်မ ေယာက်ာ္းကို သြားေမးၾကည့္သည္ ဒီဟာ နဲ ့ ပိုးဟပ္ကိုဖမ္းရင္ မေသေလာက္ဘူးနဲ ့တူတယ္ ( ေမးကတည္းက သိရက္နဲ ့လိုရာဆြဲ ေမးလိုက္သည္) သူ ကလဲ တိတိက်က် ျပန္ေျဖသည္။ မေသေစခ်င္လွ်င္ ေတာ့ ဗူးထဲက ေကာ္နဲ့ ကပ္မိေနတဲ ့ ပိုးဟပ္ ေတြကို ေန ့တိုင္း အစာနည္းနည္းေကၽႊးေပး ေရနည္းနည္းတုိက္ေပးေပါ့တဲ ့ အေျဖက (ရြဲ ့ျပီး) ေတာ္ေတာ္ရွင္းသည္။ ေနရင္းထိုင္ရင္း ပိုးဟပ္ ကို အိမ္ေမြးတိရ စၦာန္ ထဲ ထည့္ရမလိုျဖစ္ေနျပီ ။  ဒါနဲ ့ ဒီနည္းလဲ အဆင္မေျပေသးပါဘူး ဆိုျပီး ႏွေမ်ာစြာ cockroaches trap ကို ပစ္ထုတ္လိုက္ရသည္။ က်မလည္း အလုပ္မရွိအကိုင္မရွိအားေနသူဆိုေတာ့ ပိုးဟပ္ကို ဘက္လိုရွင္းရပါ့ (ငါးပါးသီလကလဲ လြတ္ခ်င္ေသးသည္) ဆက္ျပီး စဥ္းစားသည္။ သို ့ႏွင့္ ပရဳတ္လံုးေတြကို ေၾကာင္အိမ္ထဲ ထည့္ထားၾကည့္လိုက္သည္။ တပတ္ေလာက္ေစာင့္ၾကည့္ေတာ့လည္း ပိုးဟပ္ေတြက ေအးေအးေဆးေဆး အစားမပ်က္ အေသာက္ မပ်က္ေပ။ ပိုးဟပ္ေတြ က်မ ေၾကာင္အိမ္ကို ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ လို ့အထင္ေရာက္သြားပံုရသည္။ တျဖည္းျဖည္း နယ္ခ်ဲ ့လာေတာ့သည္။ ၾကာေတာ့ က်မ လည္းသူေတာ္ေကာင္း ဟန္ ၾကာၾကာ မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ေပ။   ပိုးဟပ္ေတြ ပမာမခန္ ့ လုပ္ေနသည္ကို နည္းနည္းေတာ့ စိတ္တိုလာသည္။ ဒင္းတို ့ကို မသတ္ရက္သည္မွာ ခ်စ္လြန္းလို ့ေတာ့ မဟုတ္ေပ။ က်မ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ခ်စ္သျဖင့္ ၀ဋ္လည္မွာ ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္သာ သည္းခံေနရသည္။  ( ၀ဋ္လည္ မွာ ေၾကာက္ရျခင္း အေၾကာင္း ေနာက္မွ ေရးေတာ့မည္ )။
ဒီေန ့မွာေတာ့ ငါ ၀ဋ္ လည္တာ ခံမလား ပိုးဟပ္ေတြမ်ားမ်ားလာ တာ ၾကည့္ေနႏိုင္ မလားဆိုတာ ျပတ္ျပတ္သားသား ဆံုးျဖတ္ ျပီး တခုတခုေတာ့ လုပ္မွ ဆိုျပီး  fairprice shop မွာ ေတာ္ရွာေျမာက္ရွာ ရွာရင္း NaturGard - Automatic Insect Control System ဆိုတာေတြ ့သည္။ ပိုးဟပ္ေတြ ေသမွာလား ေျပးရမွာလားမသိေပ။ က်မ တမင္တကာေသခ်ာ မဖတ္ေတာ့ပါ။ killer လို ့မပါေတာ့ ဘာဘဲေျပာေျပာ တာ၀န္ကင္း တယ္ယူဆျပီးစိတ္ခ်မ္းသာသလိုရွိပါသည္။ ပိုစိတ္ခ်မ္းသာေစတာက discount ခ်ထားျခင္းျဖစ္သည္။ :-)