၁

http://phomu.blogspot.com/2011/11/60-2-days.html 
ရက္ ( ၆၀ ) တရားထိုင္ျပီး က်မ အတြက္ ဘာတခုမွ မေျပာင္းလဲပါ။ အရင္ အတိုင္းပါဘဲ။ ေနာက္ထပ္လဲ

တရားစခန္း ေတြ ထပ္၀င္ခဲ့ပါတယ္။ သို ့ေသာ္ ယခု အခ်ိန္ အထိ ထစ္ ခနဲ ့ဆို ေဒါသ 

ၾကီး ေနတုန္း၊ ေသရမွာ ေၾကာက္ေနျမဲ၊ ဆင္းရဲမွာ ေၾကာက္ျမဲ၊ တကိုယ္ေကာင္းဆန္ ေနတုန္း၊ ကိုယ္ထက္သာသူကို မနာလို စိတ္ ျဖစ္ဆဲ ပါ။သို ့ေသာ္ ကံေကာင္းစြာ
ထူးထူးျခားျခား သိတာ လာတာ ၂ ခု ရွိသည္။ တခုက ကိုယ့္ မွာ ပါရမီေကာင္းေတြ ေတာ္ေတာ္ နည္း ပါလားဆိုတာသိလိုက္ရတယ္ ၊
ေနာက္တခုက ေဒါသ ထြက္ တာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ မနာလို ျဖစ္တာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ အရင္ကထက္ အခ်ိန္ တိုအတြင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိထားမိလာတယ္။  ဒီ ၂ ခုပါဘဲ။ 

ပထမဆံုး တစ္ ညေန  ( 1996 April)
ရိပ္သာ ၀င္မယ္ဆိုေတာ့ သီလရွင္ ၀တ္ခဲ့သည့္ ေက်ာင္းက ဆရာေလးက သတိေပးပါသည္။ ၁၀ ရက္ ဘဲ အရင္၀င္ၾကည့္ရန္၊ မနက္ အေစာ ထရမယ္ တရားထုိင္ရမယ္ ဆိုတာပါ။ မနက္ ၃ နာရီခြဲ ထ ဘုရား ၇ွိခိုးျပီး တနာရီ ထိုင္ တနာရီ စၾကၤ ံ ေလွ်ာက္ ည ၈ နာရီ ခြဲ အထိပါ။ ၾကားတြင္ ဆြမ္းစားခ်ိန္၊ ေရခ်ိဴးခ်ိ္န္ စသျဖင့္ ရွိပါသည္။ ပထမဆံုး အလုပ္ေပး ( တရားမွတ္နည္းမ်ား၊ တရားမွတ္ရာတြင္ သိသင့္တဲ့ အခ်က္မ်ား) တရားနာရပါသည္။   အလုပ္ေပး တရားနာအျပီး အားၾကိဳးမာန္ တက္ တရား စထိုင္ လိုက္ပါသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ထိုင္လိုက္ျပီး သကာလ နာရီ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ စထိုင္ခ်ိန္မွ စျပီး ၅ မိနစ္သာသာ သာ ရွိေသးသည္။ က်မ ေတာ္ေတာ္ အံၾသ သြားသည္။ ငါမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေအာင္ တရားေတြ မွတ္ လိုက္ရတာ အခ်ိန္က ၅ မိနစ္သာသာဘဲ ၾကာတယ္ ဆိုေတာ့ စိတ္ပ်က္သြားသည္။ ဘယ္လို မ်ား တနာရီဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကို ျဖတ္သန္းရမွာပါလိမ္ ့ ။
ဒီလိုနဲ ့ မ်က္စိဖြင့္ လိုက္၊ နာရီၾကည့္လိုက္၊ ေဖါင္းတယ္ ပိုင္တယ္ မွတ္လိုက္၊ ေျခေထာက္ ေရြ ့လိုက္ ၊ ေဘးကလူေတြ လိုက္ၾကည့္လိုက္ နဲ ့ တနာရီျပည့္သြား သည္။ ေနာက္ လမ္းထေလွ်ာက္ လိုက္၊ ျပန္ထိုင္လိုက္ နဲ ့ ဘုရား ၀တ္ျပဳခ်ိန္ ေရာက္သြားခဲ့သည္။ ဒီလို နဲ ့ တညေန ျပီးဆံုးသြားေလသတည္း ။ ။