က်မ ၏ ဒႆန

ဒႆန အေၾကာင္း ေရးအံုးမယ္ :-)
အသက္ ရ လားေတာ့ အားေနတဲ့ အခ်ိန္ မ်ိဳး မွာ တခါတေလ ဘ၀ ကို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ ရစ္ ၾကည့္မိတယ္။ ဘ၀ တိုတို ကေလးမွာ ေပ်ာ္ရြင္ ေက်နပ္ မွဳ ၊ စိတ္ လြတ္လပ္ ေပါ့ပါးမွဳ က အဓိက လို ့ေတြးမိတယ္။
မွား တယ္ဆို တာရွိရင္  ငါမွားတယ္ လို ့ ၀န္ခံ လုိက္ရင္ စိတ္ထဲမွာ လြတ္ လပ္ ျပီး ေပါ့ပါး သြား တာ တကယ့္ လက္ေတြ ့ပါ။ ေနာက္ထပ္ မမွား မိေအာင္ေတာ့ သတိျပဳရမွာေပါ့ေလ။ အမွား တခု ကို ဆင္ေျခေပးဖို ့ ရွာ ေနရတာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ငါမွန္တယ္ ဆို ျပီး ဟန္ေဆာင္ ေနရတာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္  ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပင္ပန္းပါတယ္။  တေယာက္ေယာက္ကို မနာလို ျဖစ္ေနရတာ မုန္းတီး ေနရတာ က လဲ စိတ္ကို ပင္ပန္းေလးလံ ေစတယ္။ လူတိုင္း အေပၚ မွ်တတဲ့ စိတ္ထား ထား တတ္ရင္ စိတ္ ေအးခ်မ္းရတယ္။
က်မ ပင္ကိုယ္က အမွတ္ သည္းေျခ မရွိတဲ့ ထဲ မွာပါတယ္။ ဘယ္ဟာ မဆို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ တန္းတန္း ေတြး ျပီး အကင္းမပါး တဲ့ အထဲမွာပါတယ္။ ငယ္တုန္းက ရန္ျဖစ္တာ တုိ ့ စကားမ်ားၾကတာ တို ့ဆို ေမ့လြယ္ ေပ်ာက္လြယ္တယ္။ ေနာက္ျပီး အဖိုး ႏွင့္ အဖြား က ေမြးစားထားတာဆိုေတာ့ ေနတဲ့ အိမ္မွာ ဦးေလး အေဒၚေတြ ၀မ္းကြဲေတြ ႏွင့္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ ဘယ္သူႏွင့္ ဘဲ ျပသာနာျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ေန ့ မကူးဘူး ေမ့သြားေရာ၊  ၾကာလာေတာ့ က်မ အဖြားက ေဘးကေန ျမင္ေနပံုရတယ္။ က်မ အစား အသည္းေတြယားျပီး က်မကို ခဏခဏ ဆူတယ္ " နင့္ ပုစဥ္းလို ့ဘဲ သည္းေျခ မပါဘူး။ ဘာတခု မွ မွတ္မထား ဘူး" စသျဖင့္ ေပါ့ ။ က်မ က လည္း IQ က ျမင့္ေတာ့ အဖြား ေျပာတာ တလြဲ မွတ္ယူ ျပီး စာအုပ္တအုပ္ သတ္သတ္ထားျပီး ဒီေန ့ေက်ာင္းမွာ ဘယ္သူႏွင့္ ရန္ျဖစ္တယ္ သူက ဘာေျပာတယ္ အိမ္မွာ ဘယ္သူက ဘယ္လို ေျပာတယ္ ဆုိျပီး မွတ္ပါေလေရာ။ အဖြား ဆိုလို တာက ျပသာနာ တခုျဖစ္ ခဲ့ ရင္ ဘယ္လို ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ စျဖစ္သလဲ မွတ္ထား ရင္ ေနာက္တခါ ဒီလို ျပသာနာမ်ိဳး  မျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ရွားႏိုင္ဖို ့ ျဖစ္မွာပါ။ သို ့ေသာ္ က်မ မွာ အဆိပ္ အေတာက္ျဖစ္ေစတဲ့ အရာေတြကို မွတ္ထားမိျပီး မၾကာခဏ ေမ့မွာစိုးလို ့ ျပန္ျပန္ ဖတ္ရတာ အေမာ။ ၾကာလာေတာ့ စိတ္ပင္ပန္းမွဳ သံသရာ ထဲက မလြတ္ေျမာက္ဘူး။ တခါတေလ တလြဲ ေတြးေသးတယ္ ငါက ဒီလို အမွတ္ၾကီးတာ ဆိုျပီးေပါ့ :) ။ ေနာက္ေတာ့လည္း က်မ  ဘာသာေရး စာအုပ္ဖတ္ ျဖစ္တာ၊ ပတ္၀န္းက်င္ က အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေလ့လာ မိတာ ေတြ ေပါင္းစပ္ျပီး memory ထဲက အဆိပ္အေတာက္ ျဖစ္ေစ တဲ့ Data  ေတြကိ္ု တ ျဖည္းျဖည္း   shilf + delete လုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ delete လုပ္တာ လြန္သြားလို ့လဲ မျဖစ္ေသးဘူး :) ေယာက်ာ္း ႏွင့္ သမီး နာမည္ေလးေတာ့ ခ်န္အံုးမွ :D